Chevy Chase – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł dotyczy amerykańskiego komika. Zobacz też: inne artykuły o tej nazwie.

Chevy Chase

Chevy Chase (1990)
Imię i nazwisko	Cornelius Crane Chase
Data i miejsce urodzenia	8 października 1943 Nowy Jork
Zawód	aktor, komik
Współmałżonek	Suzanne Hewitt (1973–1976; rozwód) Jacqueline Carlin (1976–1980; rozwód) Jayni Luke (od 1982)
Lata aktywności	od 1967
Multimedia w Wikimedia Commons

Chevy Chase, właśc. Cornelius Crane Chase (ur. 8 października 1943 w Nowym Jorku) – amerykański komik i aktor.

Należał do obsady pierwszego sezonu programu NBC Saturday Night Live (1975–1976), za który w 1976 otrzymał dwie nagrody Emmy za znakomity ciągły lub pojedynczy występ aktora drugoplanowego w programie rozrywkowym lub muzycznym i za wybitny scenariusz w serialu komediowym lub muzycznym. Laureat nagrodę Emmy za znakomity scenariusz w programie komediowym lub programie muzycznym The Paul Simon Special (1977).

23 września 1993 otrzymał własną gwiazdę w Alei Gwiazd w Los Angeles znajdującą się przy 7021 Hollywood Boulevard^[1][2].

Urodził się w Lower Manhattan^[3] w Nowym Jorku jako syn Cathalene Parker (z domu Browning) i Edwarda Tinsleya „Neda” Chase’a^[4][5]. Oboje jego rodzice pochodzili z wpływowych rodzin – jego ojciec pracował w wydawnictwie jako redaktor i pisał teksty do magazynów, matka była pianistką i librecistką^[5]. Jego rodzina była pochodzenia angielskiego^[5], a także miała korzenie szkockie, irlandzkie, niemieckie, szwedzkie i duńskie^[5]. Jego rodzice rozwiedli się, gdy Chase miał cztery lata. Jego matka i ojczym, John Cederquist, znęcali się nad nim^[6]. Chase kształcił się w Riverdale Country School^[7] w dzielnicy Riverdale w Bronksie w Nowym Jorku, zanim został usunięty, gdy nauczyciele mieli dość jego błazeńskich wybryków. Ostatecznie w 1962 ukończył szkołę średnią w Stockbridge School, niezależnej szkole z internatem w Stockbridge w Massachusetts. W semestrze 1962/1963 uczęszczał do Haverford College w Haverford w Pensylwanii. Chase przeniósł się do Bard College w Annandale-on-Hudson w hrabstwie Dutchess stanie Nowy Jork, gdzie studiował program przedmedyczny, który ukończył w 1967, uzyskując tytuł licencjata w dziedzinie języka angielskiego^[8]. Pracował jako taksówkarz, kierowca jeżdżący tirem, pomocnik kelnera, kelner, sprzedawca i bileter w teatrze.

Debiutował przed kamerami w roli pieszego, który ma przejść przez ulicę w 2–minutowej komedii Walk... Don’t Walk (1968). Był gospodarzem programu o charakterze satyrycznym PBS The Great American Dream Machine (1971–1972), gdzie gościli m.in.: Alan Arkin, Artie Shaw i Jane Fonda. W 1973 wystąpił w off-Broadwayowskiej rewii Lemingi^[9]. Wkrótce trafił jako scenarzysta do telewizji NBC, gdzie w latach 1975–1976 prowadził program Saturday Night Live, zanim zastąpił go Bill Murray. Był gospodarzem swojego własnego programu The Chevy Chase Show (1977).

Po udziale w niezależnej komedii The Groove Tube (1974), został dostrzeżony w roli Tony’ego Carlsona w komedii kryminalnej Colina Higginsa Nieczyste zagranie (1978) z Goldie Hawn i zdobył dwie nominacje do Złotego Globu za najlepszy debiut aktorski i dla najlepszego aktora w filmie komediowym lub musicalu^[10]. Pojawił się w wideoklipie do piosenki Raya Parkera Jr. „Ghostbusters” (1984) z filmu pod tym samym tytułem i w teledysku do piosenki jednego ze swoich najlepszych przyjaciół Paula Simona „You Can Call Me Al” (1986).

Kandydował do roli Indiany Jonesa w filmie przygodowym Stevena Spielberga Poszukiwacze zaginionej Arki, którą dostał Harrison Ford. Zasłynął jako aktor, który masowo odrzucał propozycje ról mogących przynieść mu prawdziwą sławę i uznanie krytyki – nie chciał grać tytułowej roli w dramacie kryminalnym Paula Schradera Amerykański żigolak i dramacie fantastycznonaukowym Jamesa Camerona Terminator, zrezygnował z głównej roli w komedii romantycznej Rona Howarda Plusk i komedii kryminalnej Kto wrobił królika Rogera?, odrzucił rolę Petera Venkmana w komedii Ivana Reitmana Pogromcy duchów. Przyjął role komediowe w filmach takich jak Golfiarze (1980), Szpiedzy tacy jak my (1985; słynny duet z Danem Aykroydem), Fletch (1985), Trzej amigos (1986) czy Rozkoszny domek (1988).

Rozpoznawalność zapewniła mu kreacja Clarka Griswolda w cyklu komediowym W krzywym zwierciadle, na który składają się następujące tytuły: Wakacje (1983), Europejskie wakacje (1985), Witaj, Święty Mikołaju (1989) i Wakacje w Vegas (1997). Zrezygnował z udziału w filmach – Forrest Gump i American Beauty. Za rolę Nicka Hallowaya w komedii fantastycznonaukowej Johna Carpentera Wspomnienia niewidzialnego człowieka (1992) z Daryl Hannah był nominowany do Nagrody Saturna w kategorii najlepszy aktor.

W latach 2009–2014 wcielał się w rolę niezbyt rozgarniętego Pierce’a Hawthorne’a w serialu komediowym Community.

Dwukrotnie rozwiedziony. 19 czerwca 1982 zawarł związek małżeński z Jayni Luke, z którą ma trzy córki, Cydney (ur. 1983), Caley (ur. 1985) i Emily (ur. 1988). Zamieszkał w Bedford w stanie Nowy Jork.

• Nieczyste zagranie (1978) jako Tony Carlson
• Golfiarze (1980) jako Ty Webb
• Jak za dawnych, dobrych czasów (1980) jako Nicholas „Nick” Gardenia
• Niebiański pies (1980) jako Browning
• Hotel „Tęcza” (1981) jako Bruce Thorpe
• Głowa nie od parady (1981) jako Max Fiedler
• Układ stulecia (1983) jako Eddie Muntz
• W krzywym zwierciadle: Wakacje (1983) jako Clark Griswold
• W krzywym zwierciadle: Europejskie wakacje (1985) jako Clark Griswold
• Szpiedzy tacy jak my (1985) jako Emmett Fitz-Hume
• Fletch (1985) jako Irwin „Fletch” Fletcher
• Ulica Sezamkowa: Łapać tego ptaka (1985) jako prezenter
• Trzej amigos (1986) jako Dusty Bottoms
• Rozkoszny domek (1988) jako Andy Farmer
• Golfiarze II (1988) jako Ty Webb
• Fletch żyje (1989) jako Irwin „Fletch” Fletcher
• W krzywym zwierciadle: Witaj, Święty Mikołaju (1989) jako Clark Griswold
• Same kłopoty (1991) jako Chris Thorne
• Historia z Los Angeles (1991) jako Carlo Christopher
• Przypadkowy bohater (1992) jako wydawca
• Wspomnienia niewidzialnego człowieka (1992) jako Nick Halloway
• Bohater ostatniej akcji (1993) - w roli siebie samego
• Gliniarze i Robbersonowie (1994) jako Norman Robberson
• Pan domu (1995) jako Jack Sturgess
• W krzywym zwierciadle: Wakacje w Vegas (1997) jako Clark Griswold
• Brudna robota (1998) jako dr Farthing
• Dzień bałwana (2000) jako Tom Brandston
• Kwaśne pomarańcze (2002) jako dyrektor Harbert
• Odkurzacze (2003) jako pan Punch
• Nasz włoski mąż (2004) jako Paul Parmesan
• Ellie Parker (2005) jako Dennis Swartzbaum
• Funny Money (2006) jako Henry Perkins
• Zoom: Akademia superbohaterów (2006) jako dr Ed Grant
• Tylko spokojnie (2009) jako dyrektor Marshall
• Jutro będzie futro (2010) jako serwisant jacuzzi
• Community (2009-14; serial TV) jako Pierce Hawthorne
• Charlie chory z miłości (2014) jako Lester Horn
• Shelby - pies, który pokochał święta (2014) jako dziadek Geoffrey
• W nowym zwierciadle: Wakacje (2015) jako Clark Griswold
• Jutro będzie futro 2 (2015) jako serwisant jacuzzi
• Ostatnia gwiazda kina (2017) jako Sonny
• Kto się śmieje ostatni? (2019) jako Al Hart
• Mr. Dundee. Powrót (2020) jako Chevy
• Zombie Town (2023) jako Mezmarian

• Ronald L. Smith: Who’s Who in Comedy. Facts on File, 1992, s. 102–103. ISBN 0-8160-2338-7.
• Rena Fruchter: I’m Chevy Chase...and You’re Not. Virgin Books, 2007. ISBN 1-85227-346-1.

• Chevy Chase w bazie IMDb (ang.)
• Chevy Chase w bazie Filmweb
• Chevy Chase w bazie Notable Names Database (ang.)
• Chevy Chase w bazie Discogs.com (ang.)