Chmielno (województwo dolnośląskie) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Chmielno
wieś
Ilustracja
Chmielno
Państwo

 Polska

Województwo

 dolnośląskie

Powiat

lwówecki

Gmina

Lwówek Śląski

Liczba ludności (III 2011)

405[2]

Strefa numeracyjna

75

Kod pocztowy

59-600[3]

Tablice rejestracyjne

DLW

SIMC

0190762

Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Chmielno”
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Chmielno”
Położenie na mapie powiatu lwóweckiego
Mapa konturowa powiatu lwóweckiego, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Chmielno”
Położenie na mapie gminy Lwówek Śląski
Mapa konturowa gminy Lwówek Śląski, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Chmielno”
Ziemia51°08′28″N 15°36′36″E/51,141111 15,610000[1]

Chmielno (niem. Ludwigsdorf) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie lwóweckim, w gminie Lwówek Śląski[4], na Pogórzu Kaczawskim w Sudetach.

W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Chmielno. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa jeleniogórskiego.

Jeden z dzwonów znajdujących się na dzwonnicy kościoła pw. Narodzenia Najświętszej Marii Panny, pierwotnie znajdujący się w kaplicy w Gaszowie

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Około 13 lutego 1945 grupa rozpoznawcza 248 Pułku Strzeleckiego 31 Dywizji Strzeleckiej Armii Czerwonej prowadziła działania w rejonie Kliczkowa, Brzeźnika i Włodzic Wielkich. We Włodzicach Wielkich działała ponadto szesnastoosobowa drużyna konna dowodzona przez starszynę Czerkasowa.

Grupa rozpoznawcza przekroczyła linię frontu i przemieszczając się przez miejscowości Suszki, Żeliszów i Ustronie dotarła do Chmielna, w którym stacjonowało około 150 niemieckich żołnierzy, kierujących się na linię frontu. Radzieccy zwiadowcy wdarli się w kolumnę znacznie liczniejszego przeciwnika i wykorzystując element zaskoczenia zlikwidowali ją, prowadząc intensywny ostrzał. W efekcie czerwonoarmiści wzięli do niewoli 35 ludzi, po czym powrócili bez żadnych strat do własnego oddziału[5].

Demografia

[edytuj | edytuj kod]

Liczba ludności w latach 1786–2011[6].

Zabytki

[edytuj | edytuj kod]

Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisany jest kościół filialny pw. Narodzenia Najświętszej Marii Panny, z przełomu XV/XVI wieku[7].

Do zabytkowych obiektów należy również dawny cmentarz ewangelicki (ob. katolicki) wraz z kościołem z XIX w. [8]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 15652
  2. GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 145 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  4. Główny Urząd Statystyczny: Rejestr TERYT. [dostęp 2014-03-10].
  5. Potyczka w okolicach Ludwigsdorfu (Chmielna) – Zapomniany Dolny Śląsk [online] [dostęp 2017-09-05] [zarchiwizowane z adresu 2017-09-06].
  6. Marek Staffa: Słownik geografii turystycznej Sudetów. Tom 7. Pogórze Kaczawskie. Wrocław: I-BiS, 2002, s. 136-140. ISBN 83-85773-47-9.
  7. Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 118. [dostęp 2012-09-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-27)].
  8. Mateusz Stanek, Historia Gaszowa, grudzień 2020.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Słownik geografii turystycznej Sudetów, tom 7 Pogórze Kaczawskie, red. Marek Staffa, Wydawnictwo I-BiS, Wrocław 2002, ISBN 83-85773-47-9.
  • Góry i Pogórze Kaczawskie. Skala 1:40.000. Jelenia Góra: Wydawnictwo Turystyczne Plan, 2004. wyd. II. ISBN 83-88049-02-X.