Chris Grayling – Wikipedia, wolna encyklopedia

Chris Grayling

Data i miejsce urodzenia	1 kwietnia 1962 Londyn
Minister transportu Wielkiej Brytanii
Okres	od 14 lipca 2016 do 24 lipca 2019
Przynależność polityczna	Partia Konserwatywna
Poprzednik	Patrick McLoughlin
Następca	Grant Shapps
Przewodniczący Izby Gmin Lord przewodniczący Rady
Okres	od 9 maja 2015 do 14 lipca 2016
Przynależność polityczna	Partia Konserwatywna
Poprzednik	William Hague
Następca	David Lidington
Lord Kanclerz
Okres	od 4 września 2012 do 9 maja 2015
Przynależność polityczna	Partia Konserwatywna
Poprzednik	Kenneth Clarke
Następca	Michael Gove
Minister sprawiedliwości Wielkiej Brytanii
Okres	od 4 września 2012 do 9 maja 2015
Przynależność polityczna	Partia Konserwatywna
Poprzednik	Kenneth Clarke
Następca	Michael Gove
Multimedia w Wikimedia Commons

Chris Grayling, właśc. Christopher Stephen Grayling (ur. 1 kwietnia 1962 w Londynie) – brytyjski historyk, dziennikarz i polityk, członek Partii Konserwatywnej, od 2001 do 2024 członek Izby Gmin. W latach 2012–2015 minister sprawiedliwości i Lord Kanclerz w pierwszym gabinecie Davida Camerona. Był pierwszym Lordem Kanclerzem bez wykształcenia prawniczego od 1558 roku^[1]. W latach 2015–2016 przewodniczący Izby Gmin i lord przewodniczący rady. Od 14 lipca 2016 do 24 lipca 2019 minister transportu w gabinecie Theresy May.

Jest absolwentem University of Cambridge, gdzie uzyskał licencjat z historii. W młodości był członkiem Partii Socjaldemokratycznej, skąd przeniósł się po pewnym czasie do konserwatystów. W 1985 dołączył do pionu informacyjnego BBC, początkowo jako stażysta, a następnie jako producent. W 1988 przeszedł do telewizji Channel 4, gdzie był wydawcą serwisów ekonomicznych. W 1991 powrócił do BBC, gdzie pracował w zespole projektu BBC Select. W latach 1993–1997 pracował jako niezależny producent telewizyjny, zaś w 1997 przeniósł się do branży konsultingowej. W tym samym roku po raz pierwszy kandydował do Izby Gmin, lecz bez powodzenia.

W latach 1998–2002 był radnym gminy Merton wchodzącej w skład Wielkiego Londynu^[2].

W 2001 uzyskał mandat parlamentarny w okręgu wyborczym Epsom and Ewell(inne języki) w hrabstwie Surrey. Uzyskiwał w tym okręgu reelekcje w kolejnych wyborach w 2005, 2010, 2015, 2017 i 2019. W 2005 został powołany do gabinetu cieni, gdzie początkowo był „cieniem” przewodniczącego Izby Gmin, a następnie ministra transportu. W latach 2007–09 pełnił funkcję ministra pracy i emerytur w gabinecie cieni, a w latach 2009–2010 ministra spraw wewnętrznych. Po wyborach w 2010 i powstaniu koalicji konserwatystów i Liberalnych Demokratów, nie wszedł do Gabinetu, lecz został wiceministrem pracy i emerytur. 4 września 2012 podczas rekonstrukcji pierwszego gabinetu Davida Camerona został awansowany na ministra sprawiedliwości i Lorda Kanclerza^[3].

Po wyborach w 2015, w których konserwatyści uzyskali samodzielną większość, został mianowany przewodniczącym Izby Gmin i lordem przewodniczącym rady. W trakcie kampanii przed referendum w 2016, opowiadał się wystąpieniem Zjednoczonego Królestwa z Unii Europejskiej^[2].

Od 14 lipca 2016^[4] do 24 lipca 2019^[5] był ministrem transportu w gabinecie Theresy May.

Nie kandydował w wyborach parlamentarnych w 2024^[6].

• Biogram na stronie Izby Gmin (ang.) [dostęp 2012-09-06]
• Biogram. conservatives.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-09-27)]. na stronie Partii Konserwatywnej (ang.) [dostęp 2012-09-06]