Catherine Ashton – Wikipedia, wolna encyklopedia

Catherine Ashton
Data i miejsce urodzenia	20 marca 1956 ; Upholland
	Wysoki przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa
Okres	od 1 grudnia 2009; do 1 listopada 2014
Poprzednik	nowe stanowisko
Następca	Federica Mogherini
	Komisarz UE ds. handlu
Okres	od 3 października 2008; do 1 grudnia 2009
Poprzednik	Peter Mandelson
Następca	Benita Ferrero-Waldner
	Przewodnicząca Izby Lordów; Lord przewodniczący Rady
Okres	od 27 czerwca 2007; do 3 października 2008
Przynależność polityczna	Partia Pracy
Poprzednik	lady Amos
Następca	lady Royall
	Odznaczenia
	;
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Cytaty w Wikicytatach

Catherine Margaret Ashton, baronessa Ashton of Upholland, potocznie lady Ashton (ur. 20 marca 1956 w Upholland, w hrabstwie Lancashire) – brytyjska polityk, w latach 2008–2009 komisarz Unii Europejskiej ds. handlu międzynarodowego, w latach 2009–2014 wysoki przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, członkini Izby Lordów. Pełniła także funkcję przewodniczącego Izby oraz lorda przewodniczącego Rady. Należy do Partii Pracy.

Od 2017 roku jest rektorem Uniwersytetu Warwick.

Życiorys

Młodość i kariera zawodowa

Córka Harolda i Clare Ashtonów. Naukę rozpoczęła w Upholland Grammar School. W 1977 uzyskała licencjat z socjologii w Bradford College w Londynie^[1]^[2].

Po ukończeniu studiów pracowała w Kampanii na rzecz Rozbrojenia Nuklearnego (CND), dochodząc w 1982 do funkcji skarbnika i wiceszefa tej organizacji. Reprezentowała CND na zjazdach brytyjskiej Partii Komunistycznej, współpracowała z periodykiem Marxism Today, aktywistami komunistycznymi w Holandii (grupa Stop The Neutron Bomb) i z Francuską Partią Komunistyczną. Z ramienia CND występowała przeciw rządowi Margaret Thatcher podczas wojny z Argentyną o Falklandy. Była rzecznikiem wycofania Wielkiej Brytanii z paktu NATO i sprzeciwiała się integracji europejskiej^[3]^[4].

Po 1982 pracowała dla kilku organizacji zajmujących się m.in. nierównościami społecznymi na rynku pracy. Przez większość lat 90. była niezależnym konsultantem politycznym. Po przerwie związanej z wychowywaniem dzieci, w 1998 stanęła na czele administracji służby zdrowia hrabstwa Hertfordshire. Równocześnie była także wiceprzewodniczącą Narodowej Rady ds. Rodziców Samotnie Wychowujących Dzieci.

Kariera polityczna

Wielka Brytania

2 sierpnia 1999 została kreowana parem dożywotnim jako baronessa Ashton of Upholland. W 2001 została parlamentarnym podsekretarzem stanu w ministerstwie edukacji i zdolności. W 2002 objęła kierownictwo nad projektem Pewnego Startu w tym samym ministerstwie. Dwa lata później parlamentarnym podsekretarzem stanu w ministerstwie spraw konstytucyjnych, gdzie odpowiadała za Archiwa Narodowe i Urząd Państwowej Kurateli. W 2006 lady Ashton została członkiem Tajnej Rady, a w maju 2007 parlamentarnym podsekretarzem stanu w nowo utworzonym resorcie sprawiedliwości.

28 czerwca 2007 nowy premier Gordon Brown postawił ją na czele Izby Lordów, co oznacza automatycznie miejsce wśród ministrów zasiadających w gabinecie. Stanowiska rządowe utraciła w przebudowie gabinetu w październiku 2008^[5].

Unia Europejska

3 października 2008 ogłoszono, iż rząd Wielkiej Brytanii nominował ją na stanowisko komisarza UE ds. handlu, na którym zastąpiła swego partyjnego kolegę Petera Mandelsona, powołanego w skład gabinetu^[6]. 22 października jej kandydaturę zatwierdził Parlament Europejski^[7].

19 listopada 2009 Rada Europejska powierzyła jej funkcję wysokiego przedstawiciela Unii Europejskiej do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, urzędu utworzonego na mocy traktatu lizbońskiego. Catherine Ashton stała się pierwszą osobą pełniącą to stanowisko^[8]. Funkcję sprawowała do 1 listopada 2014.

Życie prywatne

Jest żoną dziennikarza i działacza społecznego, Petera Kellnera. Ma z nim syna Roberta i córkę Rebeckę. Małżonkowie mieszkają w St Albans.

Odznaczenia

2010: parostwo Zjednoczonego Królestwa (baronowa)
2015: Order św. Michała i św. Jerzego klasy Dama Wielkiego Krzyża
2014: Order Podwójnego Białego Krzyża II klasy (cywilny)^[9]

Przypisy

↑ Dept of Politics & International Relations, Royal Holloway, University of London, „Movers and Shakers among the Department’s former students” Accessed 2009-11-19 (archived by WebCite® at [1]).
↑ Development & Alumni Relations, Royal Holloway, University of London, „Alumni in the Media” Accessed: 2009-11-19 (archived by WebCite® at [2]).
↑ Czerwona baronessa. Rzeczpospolita, 23 listopada 2009. [dostęp 2009-11-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (10 lutego 2013)].
↑ EU’s new ‘Foreign Minister’ Cathy Ashton was Treasurer of CND. Daily Mail, 22 listopada 2009.
↑ Live text – Brown’s reshuffle, BBC News.
↑ Mark Mardell: Top woman for commission job?. BBC News, 2008-10-03. [dostęp 2008-10-23].
↑ European Parliament confirms Catherine Ashton as new EU Trade Commissioner. Komisja Europejska, 2008-10-22. [dostęp 2008-10-23]. (ang.).
↑ BBC News - Belgian PM Van Rompuy is named as new EU president. [dostęp 2009-11-19].
↑ Odznaczeni Orderem Podwójnego Białego Krzyża II Klasy (od 2014). prezident.sk. [dostęp 2014-07-21]. (słow.).

Linki zewnętrzne

[1] Dept of Politics & International Relations, Royal Holloway, University of London, „Movers and Shakers among the Department’s former students” Accessed 2009-11-19 (archived by WebCite® at [1]).

[2] Development & Alumni Relations, Royal Holloway, University of London, „Alumni in the Media” Accessed: 2009-11-19 (archived by WebCite® at [2]).

[3] Czerwona baronessa. Rzeczpospolita, 23 listopada 2009. [dostęp 2009-11-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (10 lutego 2013)].

[4] EU’s new ‘Foreign Minister’ Cathy Ashton was Treasurer of CND. Daily Mail, 22 listopada 2009.

[5] Live text – Brown’s reshuffle, BBC News.

[6] Mark Mardell: Top woman for commission job?. BBC News, 2008-10-03. [dostęp 2008-10-23].

[7] European Parliament confirms Catherine Ashton as new EU Trade Commissioner. Komisja Europejska, 2008-10-22. [dostęp 2008-10-23]. (ang.).

[8] BBC News - Belgian PM Van Rompuy is named as new EU president. [dostęp 2009-11-19].

[9] Odznaczeni Orderem Podwójnego Białego Krzyża II Klasy (od 2014). prezident.sk. [dostęp 2014-07-21]. (słow.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

Strony negocjujące	Palestyna (Autonomia Palestyńska) Izrael
Kwartet dyplomatyczny	Unia Europejska Rosja ONZ USA
Specjalny wysłannik	Wolfensohn (2005 - 2006) Blair (2007 - 2015) de Boer (2015 - 2017) Clarke (od 2018)

XVI wiek	książę Suffolk lord St John książę Northumberland
XVII wiek	Lord Manchester Lord Marlborough Lord Conway Lord Shaftesbury Lord Radnor Lord Rochester Lord Halifax Lord Sunderland Książę Leeds Lord Pembroke
XVIII wiek	Lord Pembroke Książę Somersetu Lord Pembroke Lord Somers Lord Rochester Książę Buckingham i Normanby Lord Nottingham Książę Devonshire Lord Sunderland Książę Kingston-upon-Hull Lord Townshend Lord Carleton Książę Devonshire Lord Trevor Lord Wilmington Lord Harrington Książę Dorset Lord Granville Książę Bedford Lord Winchilsea Lord Northington Lord Gower Lord Bathurst Lord Camden Lord Stormont Lord Gower Lord Camden Lord FitzWilliam Lord Mansfield Lord Chatham
XIX wiek	Lord Chatham Książę Portland Lord Sidmouth Lord Camden Lord FitzWilliam Lord Sidmouth Lord Camden Lord Sidmouth Lord Harrowby Książę Portland Lord Bathurst Lord Lansdowne Lord Rosslyn Lord Lansdowne Lord Wharncliffe Książę Buccleuch Lord Lansdowne Lord Lonsdale Lord Granville John Russell Lord Granville Lord Salisbury Lord Granville Książę Buckingham i Chandos Książę Marlborough Lord Ripon Lord Aberdare Książę Richmond Lord Spencer Lord Carlingford Lord Cranbrook Lord Spencer Lord Cranbrook Lord Kimberley Lord Rosebery Książę Devonshire
XX wiek	Lord Londonderry Lord Crewe Lord Tweedmouth Lord Wolverhampton Lord Beauchamp Lord Morley Lord Beauchamp Lord Crewe Lord Curzon Arthur Balfour Lord Salisbury Lord Parmoor Lord Curzon Lord Balfour Lord Parmoor Stanley Baldwin Ramsay MacDonald Lord Halifax Lord Hailsham Lord Runciman of Doxford Lord Stanhope Neville Chamberlain John Anderson Clement Attlee Lord Woolton Herbert Morrison Lord Addison Lord Woolton Lord Salisbury Lord Home Lord Hailsham Lord Home Lord Hailsham Herbert Bowden Richard Crossman Fred Peart William Whitelaw Robert Carr James Prior Edward Short Michael Foot Lord Soames Francis Pym John Biffen Lord Whitelaw John Wakeham Geoffrey Howe John MacGregor Tony Newton Ann Taylor Margaret Beckett
XXI wiek	Margaret Beckett Robin Cook John Reid Lord Williams of Mostyn Lady Amos Lady Ashton Lady Royall Lord Mandelson Nick Clegg Chris Grayling David Lidington Andrea Leadsom Mel Stride Jacob Rees-Mogg Mark Spencer(inne języki) Penny Mordaunt Lucy Powell

XVIII wiek	Lord Townshend Lord Carteret Książę Newcastle Książę Devonshire Książę Newcastle Lord Bute Lord Rockingham Książę Grafton Lord Rockingham Lord Shelburne Książę Portland Lord Sydney Książę Leeds Lord Grenville Lord Pelham Lord Hawkesbury Lord Grenville
XIX wiek	Lord Grenville Lord Liverpool Lord Goderich Książę Wellington Lord Grey Lord Melbourne Książę Wellington Lord Melbourne Książę Wellington Lord Lansdowne Lord Derby Lord Aberdeen Lord Granville Lord Derby Lord Granville Lord Russell Lord Derby Lord Malmesbury Lord Granville Książę Richmond Lord Beaconsfield Lord Granville Lord Salisbury Lord Granville Lord Salisbury Lord Kimberley Lord Rosebery Lord Salisbury
XX wiek	Lord Salisbury Książę Devonshire Lord Lansdowne Lord Ripon Lord Crewe Lord Curzon Lord Haldane Lord Curzon Lord Salisbury Lord Parmoor Lord Reading Lord Hailsham Lord Londonderry Lord Halifax Lord Stanhope Lord Caldecote Lord Halifax Lord Lloyd Lord Moyne Lord Cranborne Lord Addison Lord Salisbury Lord Home Lord Hailsham Lord Carrington Lord Longford Lord Shackleton Lord Jellicoe Lord Windlesham Lord Shepherd Lord Peart Lord Soames Lady Young Lord Whitelaw Lord Belstead Lord Waddington Lord Wakeham Lord Cranborne Lord Richard Lady Jay of Paddington
XXI wiek	Lady Jay of Paddington Lord Williams of Mostyn Lady Amos Lady Ashton Lady Royall Lord Strathclyde lord Hill of Oareford lady Stowell lady Evans lord True lady Smith

W Izbie Gmin	Keir Hardie Arthur Henderson George Nicoll Barnes Ramsay MacDonald Arthur Henderson William Adamson John Robert Clynes Ramsay MacDonald Arthur Henderson George Lansbury Clement Attlee Hugh Gaitskell George Brown Harold Wilson James Callaghan Michael Foot Neil Kinnock John Smith Margaret Beckett Tony Blair Gordon Brown Harriet Harman Ed Miliband Jeremy Corbyn Keir Starmer
W Izbie Lordów	Lord Haldane Lord Parmoor Lord Ponsonby of Shulbrede Lord Snell Lord Addison Lord Jowitt Lord Alexander of Hillsborough Lord Longford Lord Shackleton Lord Shepherd Lord Peart Lord Cledwyn of Penrhos Lord Richard Lady Jay of Paddington Lord Williams of Mostyn Lady Amos Lady Ashton Lady Royall Lady Smith

W dniu powstania	Gordon Brown Douglas Alexander baronessa Ashton Ed Balls Hilary Benn Hazel Blears Des Browne Andy Burnham Alistair Darling John Denham Peter Hain Harriet Harman Geoff Hoon John Hutton Alan Johnson Ruth Kelly David Miliband Ed Miliband James Purnell Jacqui Smith Jack Straw Shaun Woodward
Późniejsi członkowie gabinetu	lord Adonis Bob Ainsworth Ben Bradshaw Liam Byrne Yvette Cooper Tessa Jowell lord Mandelson Jim Murphy Paul Murphy baronessa Royall