French
DeutschChromiec (województwo dolnośląskie) – Wikipedia, wolna encyklopedia
| wieś | |
 Fragment miejscowości | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Wysokość | 490-580 m n.p.m. |
| Liczba ludności (III 2011) | 205[2] |
| Strefa numeracyjna | 75 |
| Kod pocztowy | 58-512[3] |
| Tablice rejestracyjne | DJE |
| SIMC | 0192330 |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  | |
Położenie na mapie powiatu karkonoskiego  | |
Położenie na mapie gminy Stara Kamienica  | |
 50°53′25″N 15°30′43″E/50,890278 15,511944[1] | |
| Strona internetowa | |
Chromiec (niem. Ludwigsdorf) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie karkonoskim, w gminie Stara Kamienica.
Podział administracyjny
[edytuj | edytuj kod]W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa jeleniogórskiego.
Nazwy historyczne
[edytuj | edytuj kod]- 1747 Ludwigsdorf
- 1945 Ludwikowice
- 1948 Chromiec
Historia
[edytuj | edytuj kod]Chromiec prawdopodobnie powstał pod koniec XIV wieku, w związku z budową huty szkła leśnego. Działała ona w okolicy wsi w wiekach XIV/XV−XVIII. Jej ślady w postaci żużlowisk są widoczne do dzisiaj. Do początku XVIII wieku miejscowość należała do miasta Lwówka Śląskiego, potem należała do rodziny Schaffgotschów. W 1782 roku istniały tu kościół, 2 szkoły, folwark oraz młyn. Była to więc duża i ludna wieś. W połowie XVIII wieku we wsi mieszkało 72 zagrodników i chałupników. W 1825 roku były 82 domy oraz młyn do mielenia kory dębowej i tartak. W 1978 roku we wsi istniało 45 gospodarstw rolnych[4].
Ludność
[edytuj | edytuj kod]
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 16511
- ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 158 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ Marek Straffa (red.), Słownik Geografii Turystycznej Sudetów, Andrzej Łączyński, wyd. 1, t. 1, Kraków: Wydawnictwo PTTK „Kraj”, 1989, s. 33-34, ISBN 83-7005-095-6 (pol.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Słownik geografii turystycznej Sudetów, t. 1 Góry Izerskie, red. Marek Staffa, str. 33-34, Wydawnictwo PTTK "Kraj", Warszawa - Kraków 1989, ISBN 83-7005-095-6
