Clemente Domínguez y Gómez – Wikipedia, wolna encyklopedia

Grzegorz XVII

Gregorius PP. XVII

Clemente Domínguez y Gómez
Papież Kościoła Palmariańskiego
Papież Grzegorz XVII (1978)
De Glória Olívæ Chwała Oliwna
Kraj działania	Hiszpania
Data i miejsce urodzenia	23 kwietnia 1946 Sewilla
Data i miejsce śmierci	21 marca 2005 El Palmar de Troya
Miejsce pochówku	El Palmar de Troya
Papież Kościoła Palmariańskiego
Okres sprawowania	6 sierpnia 1978 – 21 marca 2005
Wyznanie	konklawizm
Kościół	palmariański
Inkardynacja	Zakon Karmelitów od Najświętszego Oblicza w braterstwie z Jezusem i Maryją
Prezbiterat	1 stycznia 1976
Sakra biskupia	11 stycznia 1976
Pontyfikat	6 sierpnia 1978
Multimedia w Wikimedia Commons

Święty
Grzegorz XVII Największy

Clemente Domínguez y Gómez

Protektor, obrońca i doktor Kościoła
Data i miejsce urodzenia	23 kwietnia 1946 Sewilla
Data i miejsce śmierci	21 marca 2005 El Palmar de Troya
Czczony przez	Kościół Palmariański
Kanonizacja	24 marca 2005 El Palmar de Troya przez Piotra II
Wspomnienie	21 marca
Atrybuty	tiara ferula
Patron	papiestwo
Szczególne miejsca kultu	El Palmar de Troya

Clemente Domínguez y Gómez (ur. 23 kwietnia 1946 w Sewilla, zm. 21 marca 2005 w El Palmar de Troya) – hiszpański duchowny, mistyk chrześcijański, założyciel i pierwszy papież Kościoła Palmariańskiego jako Grzegorz XVII w latach 1978–2005.

Jego ruch religijny klasyfikowany jest ideologicznie blisko sedewakantyzmu i konklawizmu.

Clemente Domínguez y Gómez urodził się dnia 23 kwietnia 1946 roku w mieście Sewilla, położonym w południowo-zachodniej Hiszpanii. Od najmłodszych lat otrzymywał bardzo surowe katolickie wychowanie i wykształcenie. Z zawodu był księgowym w firmie ubezpieczeniowej. Jego młodość, według samych Palmarian, miała „pewne powiązania z marnościami życia”.

Clemente był znany jako Voltio (pol. Wolt – jednostka napięcia elektrycznego) ze względu na swoją przeszłość pracownika Przedsiębiorstwa Energetycznego w Sewilli. Miał 23 lata, gdy 30 września 1969 roku miał pierwszą nadprzyrodzoną wizję na farmie Alcaparrosa w El Palmar de Troya.

Clemente oświadczył, że miewał mistyczne wizje, cierpiał przez stygmaty i przez lata otrzymywał wiadomości z nieba w El Palmar de Troya. Według Kościoła Palmariańskiego, począwszy od 30 września 1969 roku Clemente zaczął otrzymywać dużą liczbę wizji Dziewicy Maryi i dziesiątek świętych. Orędzia otrzymane podczas wizji atakowały Sobór Watykański II i jego reformy, a także Kurię Rzymską, oskarżając ich o bycie „komunistami i masonami”.

W 1975 roku, pod wpływem swych wizji, wraz z Manuelem Alonso Corralem założył Zakon Karmelitów od Najświętszego Oblicza w braterstwie z Jezusem i Maryją, połączony później unią personalną i funkcjonalną z Kościołem Palmariańskim.

11 stycznia 1976 roku Clemente został wyświęcony na biskupa wraz z czterema innymi osobami w sposób ważny, ale – zgodnie z prawem kanonicznym – niegodny przez wietnamskiego arcybiskupa Pierre'a Martina Ngô Đình Thụca, który został za to ekskomunikowany z mocy samego prawa (latae sententiae). 19 kwietnia 1976 roku na autostradzie Bilbao-Behobia Clemente uległ poważnemu wypadkowi, w wyniku którego stracił gałki oczne i wzrok.

6 sierpnia 1978 roku, niezwłocznie po ogłoszeniu informacji o śmierci papieża Pawła VI, samowolnie ogłosił się papieżem, pod imieniem Grzegorza XVII. Później w Bogocie stwierdził, że miał nadprzyrodzoną wizję w której Chrystus koronował go mistycznie na papieża. Podczas tej wizji Chrystus miał także potępić herezję modernizmu (który już w 1907 roku został potępiony przez Św. Piusa X) i komunizm jako ideologię, której Sobór Watykański II nie potępił. Natychmiast po dokonaniu tego aktu został ekskomunikowany przez Kościół Rzymski.

9 sierpnia 1978 roku Grzegorz XVII ogłosił w Sewilli przeniesienie siedziby papieskiej z Rzymu do Sewilli, dając początek istnieniu Kościoła Palmariańskiego. W tym samym roku kanonizował zmarłe przed laty osoby z ery frankizmu, a także uroczyście ekskomunikował Jana Pawła I i Jana Pawła II oraz m.in. Jana Karola I, ówczesnego króla Hiszpanii.

W latach 90. XX wieku Grzegorz XVII został oskarżony o wykorzystywanie seksualne niektórych księży i ​​sióstr zakonnych, w 1997 roku przyznał się do tych nadużyć i przeprosił za nie.

Zmarł w wieku zaledwie 58 lat, dokładnie 11 dni przed Janem Pawłem II.

Według swoich zwolenników, Grzegorz XVII miał być ostatnim papieżem, miał zostać ukrzyżowanym i umrzeć w Jerozolimie, powracając na Ziemię pod imieniem Piotra II. Jego następca, Manuel Alonso Corral, przyjął to imię i wraz z Palmariańskim Kolegium Kardynalskim kanonizował Clemente, nazywając go „Świętym Papieżem Grzegorzem XVII, Największym”.

Grzegorz XVII kanonizował między innymi: Josémaríę Escrivę de Balaguera, gen. Francisco Franco, Jose Antonia Prima de Riverę, adm. Luisa Carrero Blanco, Don Pelayo i Krzysztofa Kolumba.

Grzegorz XVII jest, razem z Janem Pawłem II, bohaterem książki Wyspy Bezludne, autorstwa pisarza Waldemara Łysiaka, w rozdziale Ruchomy cel^[1].

• antypapież
• sedewakantyzm
• konklawizm

• informacja o śmierci Grzegorza XVII w portalu kosciol.pl
• sylwetka Grzegorza XVII w portalu kosciol.pl
• grób