Cykl językowy – Wikipedia, wolna encyklopedia
Cykl językowy – łańcuch języków, grup lub rodzin językowych.
Luźny zespół języków wytworzony wskutek bezpośrednich kontaktów między nimi. W miejscach najmocniejszych kontaktów wytwarzają się pasy przejściowe, na których to terenach języki wykazują cechy pochodzące z obu grup.
Charakterystyczną cechą cykli jest występowanie kolejnych przejściowych „ogniw” wraz z przemieszczaniem się naprzód na geograficznej mapie języków. Grupy językowe występujące w środku cykli stanowią grupy pośrednie pomiędzy dwoma sąsiednimi zespołami języków.
Przykłady cykli językowych
[edytuj | edytuj kod]- Północna Eurazja i Ameryka Północna: Języki indoeuropejskie > Języki uralskie > Język jukagirski – Języki paleoazjatyckie > Języki eskimo-aleuckie
- Afryka: Języki khoisan > Języki nigero-kongijskie > Języki nilo-saharyjskie > Języki afroazjatyckie
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Tadeusz Milewski, Językoznawstwo, wyd. 7, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2004, s. 118–141, ISBN 83-01-14244-8, OCLC 749429940 .