Della Rovere – Wikipedia, wolna encyklopedia

Della Rovere^[1] – włoski ród arystokratyczny pochodzący z Savony^[1] i panujący w księstwie Urbino w latach 1508–1631. Twórcami potęgi rodziny byli Francesco i Giuliano della Rovere, którzy kolejno w latach 1471–1484 i 1503–1513 panowali jako papieże Sykstus IV i Juliusz II.

Ród della Rovere wywodził się z Savony w Ligurii. Jego protoplasta, Leonardo della Rovere zajmował się sprzedawaniem ryb^[2], jego syn Franciszek został papieżem i pod imieniem Sykstusa IV ugruntował pozycję swojej rodziny dzięki licznym nadaniom ziem i tytułów dla członków swojej rodziny, oraz aranżowaniu prestiżowych małżeństw. Praktyki takie były częste wśród nowożytnych papieży i przeszły do historii pod nazwą nepotyzmu. Papież Sykstus IV zasłynął ze zbudowania nazwanej jego imieniem Kaplicy Sykstyńskiej i reorganizacją Biblioteki Watykańskiej. Rzymska Bazylika św. Piotra w Okowach była kościołem rodu della Rovere.

Guidobaldo da Montefeltro, książę Urbino adoptował Franciszka Marię I della Rovere, syna swojej siostry i bratanka papieża Juliusza. Guidobaldo I, który był bezdzietny, wprowadził Franciszka Marię na swój dwór i w swoim testamencie z 1504 roku mianował go swoim następcą, zgodnie z umową jaką zawarł ze stryjem chłopca, papieżem. W 1508 roku, Franciszek Maria odziedziczył księstwo Urbino po śmierci swojego wuja, tym samym zakładając linię swojego rodu, która miała rządzić tym księstwem przez następne 126 lat. Panowanie Roverów w Urbino zakończyło się w 1626 roku, kiedy papież Urban VIII włączył je do Państwa Kościelnego. Jednakże honorowy tytuł księcia Urbino i część władzy nad księstwem nadal pozostała w rękach księcia Franciszka Marii II.

Wiktoria, ostatnia potomkini i jedyna dziedziczka rodu della Rovere (była jedynym dzieckiem przedwcześnie zmarłego Fryderyka Ubalda, syna Franciszka Marii II), poślubiła Ferdynanda II Medyceusza, wielkiego księcia Toskanii. Małżonkowie mieli dwoje dzieci: Kosmę III, najdłużej panującego księcia z rodu Medyceuszy i Franciszka Marię, kardynała.

• Franciszek Maria I della Rovere (1490–1538)
• Guidobaldo II della Rovere (1514–1574)
• Franciszek Maria II della Rovere (1549–1631)
• Fryderyk Ubaldo della Rovere (1605–1623)

• Girolamo Basso della Rovere
• Domenico della Rovere
• Galeotto Franciotti della Rovere
• Sisto Gara della Rovere
• Marcello Lante della Rovere
• Giulio Feltre della Rovere

Genealogia rodu della Rovere od XIV wieku^[3].

– papieże
– książęta Urbino

Leonardo zm. 1430

Sykstus IV 1414–1484 (1471)

Rafaello della Rovere 1423–1477

Teodora Manirolo zm. 1480

Juliusz II 1443–1513 (1503)

Leonardo della Rovere 1445–1475 książę Sora

Joanna Aragońska 1455–1501

Jan della Rovere 1457–1501 książę Mondavia i Senigalli

Joanna da Montefeltro 1462–1514 dziedziczka Urbino

Bartłomiej biskup Ferrary

Felicja della Rovere 1483–1536

Gian Giordano Orsini zm. 1517

Franciszek Maria I 1490–1538 (1508)

Eleonora Gonzaga 1493–1570

Venance de Varano pan na Camerino

Maria Joanna della Rovere 1486–1538

Galeazzo Riario della Rovere-Sforza

Julia della Rovere zm. 1563

Alfons d’Este 1527–1587 pan na Montecchio

Elżbieta della Rovere zm. 1561

Alberyk I 1534–1623 książę Massy i Carrary

Julia Varano zm. 1547

Guidobaldo II 1514–1574 (1538)

Wiktoria Farnese 1519–1602

Juliusz della Rovere 1533–1578 kardynał

Liwia della Rovere 1585–1641

Franciszek Maria II 1549–1631 (1574)

Lucrecja d’Este 1535–1598

Hipolit della Rovere 1554–1620 markiz San Lorenzo in Campo

Fryderyk Ubald 1605–1623 książę Rovere i Montefeltro

Klaudia Medycejska 1604–1648

Kosma II Medyceusz 1590–1621 wielki książę Toskanii

Wiktoria della Rovere 1622–1694 księżna Rovere i Montefeltro

Ferdynand II Medyceusz 1610–1670 wielki książę Toskanii

• 
  Sykstus IV, papież
• 
  Juliusz II, papież
• 
  Felicja della Rovere, naturalna córka papieża Juliusza II
• 
  Franciszek della Rovere
• 
  Franciszek Maria I, książę Urbino
• 
  Guidobaldo, książę Urbino
• 
  Franciszek Maria II, książę Urbino
• 
  Fryderyk Ubaldo, książę Rovere i Montefeltro
• 
  Wiktoria della Rovere, księżna Rovere i Montefeltro