Dermatofity – Wikipedia, wolna encyklopedia

Dermatofitygrzyby chorobotwórcze powodujące tzw. dermatofitozy (grzybice skóry i jej przydatków: włosów i paznokci). Mają rzadką zdolność do rozkładania keratyny. Zakażenie następuje przez kontakt z chorymi zwierzętami (np. świnka morska, mysz, bydło) lub ludźmi (pośrednio przez używanie wspólnych butów, skarpetek itp.)[1].

Choroby wywoływane przez dermatofity:

Ze względu na źródło pochodzenia wyróżnia się:

Poznano około 40 gatunków dermatofitów. Głównymi sprawcami grzybic u ludzi jest około 10 z nich. Są to: Aspergillus sp., Candida albicans, Epidermophyton floccosum, Microascus brevicaulis (Scopulariopsis brevicaulis), Microsporum audouinii, Microsporum canis, Pityrosporum orbiculare, Trichophyton mentagrophytes, Trichophyton schoenleinii, Trichophyton rubrum, Trichophyton tonsurans, Trichophyton verrucosum, Trichophyton violaceum[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Dorota Trzmiel, Anna Lis-Święty, Beata Bergler-Czop, Klinika zakażeń grzybiczych skóry i jej przydatków w praktyce lekarza rodzinnego – problem ciągle aktualny, „Medycyna Ogólna i Nauki o Zdrowiu, 2011, Tom 17, Nr 4”, 17 (4), 2011, s. 212–217.
  2. Dorota Trzmiel, Anna Lis-Święty, Beata Bergler-Czop, Klinika zakażeń grzybiczych skóry i jej przydatków w praktyce lekarza rodzinnego – problem ciągle aktualny, [w:] Medycyna Ogólna i Nauki o Zdrowiu. Tom 17, wyd. 4, Lublin 2017, s. 212–217.