Diagnostyka medyczna – Wikipedia, wolna encyklopedia

Diagnostyka medyczna (z gr. διαγνωστικός, diágnōstikós, umiejący rozpoznawać) – nauka o sposobach rozpoznawania chorób na podstawie ich objawów, badania lekarskiego podmiotowego i przedmiotowego, oraz wyników badań dodatkowych^[1].

Diagnozę (rozpoznanie) stawia się na podstawie:

• badania podmiotowego (wywiad lekarski odnośnie do charakteru, czasu trwania i rodzaju dolegliwości)^[2][3]
• badania przedmiotowego (fizykalna ocena stanu chorego za pomocą oglądania, palpacji (obmacywanie), opukiwania i osłuchiwania z użyciem rąk, oraz prostych, nieinwazyjnych narzędzi, np. słuchawki lekarskie, aparat do mierzenia ciśnienia krwi^[2][3]
• badań dodatkowych, do których należą:
  • badania fragmentów tkanek (w tym krwi), wydzielin i wydalin
  • badania obrazowe
  • badania endoskopowe

Zobacz hasło diagnostyka w Wikisłowniku