Didier de Saint-Jaille – Wikipedia, wolna encyklopedia
46. Wielki Mistrz Zakonu Maltańskiego | |
Okres | |
---|---|
Poprzednik | |
Następca | |
Dane biograficzne | |
Data i miejsce urodzenia | nieznana |
Data i miejsce śmierci | |
Miejsce spoczynku | |
Fra' Didier de Saint-Jaille (zm. w 1536) – 46. Wielki Mistrz Zakonu Rycerzy Szpitalników Świętego Jana Jerozolimskiego w latach 1535–1536.
De Saint-Jaille był francuskim szlachcicem, członkiem Języka Francji Zakonu Joannitów. Był powszechnie znany ze swojej wielkiej roztropności i rozwagi, i po śmierci Piero de Ponte został wybrany Wielkim Mistrzem Zakonu. W tym czasie przebywał we Francji, więc zaczął przygotowania do podróży na Maltę. Już w podróży, w Montpellier, rozchorował się i zmarł 26 września 1536 roku[1].
Był jedynym Wielkim Mistrzem Zakonu, który nie zmarł, ani nie został pochowany na Malcie, poza Ferdinandem von Hompesch zu Bolheim, który opuścił wyspę, wraz z usunięciem z niej Zakonu w roku 1798. Zbiegiem okoliczności, obaj, Didier de Saint-Jaille i Hompesch, są pochowani w Montpellier[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Didier de Tholon Sainte-Jalle. South African Relief Organisation of the Order of Malta. [dostęp 2014-09-21]. (ang.).
- ↑ Ferdinand Von Hompesch : 1797-1798. [w:] San Andrea School [on-line]. The Knights of Malta. [dostęp 2014-09-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-06-05)]. (ang.).