Diecezja smoleńska – Wikipedia, wolna encyklopedia
Państwo | |
---|---|
Siedziba | |
Data powołania | |
Data zamknięcia | |
Wyznanie | |
Kościół | |
Metropolia |
Diecezja smoleńska – biskupstwo Kościoła katolickiego, założone w 1611 przez króla Zygmunta III Wazę po odzyskaniu Smoleńska z rąk Rosjan w czasie wojny polsko-rosyjskiej 1609-1618. Powstała z wyłączenia terytorium z diecezji kijowskiej.
Erygowanie nowej diecezji zatwierdził w 1618 Sejm, przeznaczając liczne dobra na jej uposażenie. Jednak przez pierwsze 20 lat nie powoływano biskupa, zarząd diecezji pozostawał w rękach administratorów. Dopiero król Władysław IV Waza po podpisaniu pokoju w Polanowie z Rosją, uczynił w 1637 Piotra Parczewskiego pierwszym biskupem smoleńskim. Jako najmłodszy, biskup smoleński zasiadał na ostatnim siedemnastym miejscu w Senacie. Po ostatecznym zajęciu Smoleńszczyzny przez Rosjan w 1667, terytorium biskupstwa skurczyło się do czterech parafii, a pozbawiony znaczenia biskup z roczną pensją 20 000 złp, stale odtąd rezydował w Warszawie.