Diecezja tiencińska – Wikipedia, wolna encyklopedia

Diecezja tiencińska
天主教天津教区
Ilustracja
Katedra św. Józefa w Tiencinie
Państwo

 Chiny

Siedziba

Tiencin

Data powołania

27 kwietnia 1912

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Metropolia

pekińska

Katedra

Katedra św. Józefa w Tiencinie

Biskup diecezjalny

Melchior Shi Hongzen

Dane statystyczne (2012)
Liczba wiernych

100 000

Liczba kapłanów

40

Powierzchnia

12 560 km²

Położenie na mapie Chin
Ziemia39°08′N 117°11′E/39,133333 117,183333
Strona internetowa

Diecezja tiencińska (łac. Dioecesis Tienzinensis, chiń. 天主教天津教区) – rzymskokatolicka diecezja ze stolicą w Tiencinie, w Chińskiej Republice Ludowej. Biskupstwo jest sufraganią archidiecezji pekińskiej.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

27 kwietnia 1912 z mocy decyzji Piusa X, wyrażonej w brewe Nobis in hac, erygowany został wikariat apostolski Przybrzeżnego Zhili. Dotychczas wierni z tych terenów należeli do wikariatu apostolskiego Północnego Zhili (obecnie archidiecezja pekińska).

3 grudnia 1924 zmieniono nazwę na wikariat apostolski Tiencinu.

W wyniku reorganizacji chińskich struktur kościelnych, dokonanych przez Piusa XII bullą Quotidie Nos, 11 kwietnia 1946 wikariat apostolski Tiencinu został podniesiony do godności diecezji i przyjął obecną nazwę.

Z 1950 pochodzą ostatnie pełne, oficjalne kościelne statystyki. Diecezja tiencińska liczyła wtedy:

  • 50 000 wiernych (1,4% społeczeństwa)
  • 84 kapłanów (29 diecezjalnych i 55 zakonnych)
  • 74 zakonników i 122 siostry zakonne
  • 23 parafie

Od zwycięstwa komunistów w chińskiej wojnie domowej w 1949 diecezja, podobnie jak cały prześladowany Kościół katolicki w Chinach, nie może normalnie działać. Nowe władze wygnały z kraju misjonarzy. Wśród nich był biskup tienciński Jeana de Vienne de Hautefeuille CM. W okresie rewolucji kulturalnej m.in. katedra została zamknięta i zdewastowana (w 1980 po rocznej renowacji ponownie otwarta dla wiernych).

W 1958 Patriotyczne Stowarzyszenie Katolików Chińskich powołało na biskupa duchownego, który nie miał papieskiego mandatu do sprawowania posługi ordynariusza. W 1963 przyjął on sakrę biskupią bez łączności ze Stolicą Świętą.

Na początku XX wieku wiele diecezji i zgromadzeń zakonnych nabyło w Tianjinie, ważnym mieście portowym, ok. 1,2 tys. nieruchomości, z których dochodów finansowano najuboższe misje. Po 1949 komuniści je skonfiskowali. Dziś zarabiają na nich lokalne władze[1].

Diecezja obecnie

[edytuj | edytuj kod]

Do czerwca 2019 biskupem tiencińskim był Stephen Li Side wybrany i konsekrowany w 1982 w komunii ze Stolicą Apostolską, lecz w tajemnicy przed komunistycznymi władzami. Ze względu na brak uznania ze strony rządu bp. Li Side przebywał w areszcie domowym. Ponadto miał zakaz wjazdu do Tiencinu i sprawowania liturgii w miejscowej katedrze[2].

Biskup pomocniczy od 1982 Melchior Shi Hongzen, który również uznawany jest za prawowitego biskupa przez Rzym, lecz jego święcenia i co za tym idzie władza biskupia nie zostały zaakceptowane przez władze państwowe, także przebywa w areszcie domowym. Dodatkowo ma zakaz używania insygniów biskupich.

W diecezji jest 40 kapłanów, ok. 40 Sióstr Miłosierdzia, kilkudziesięciu seminarzystów i ok. 100 tys. wiernych.

Biskupi

[edytuj | edytuj kod]

Wikariusze apostolscy Przybrzeżnego Zhili

[edytuj | edytuj kod]

Wikariusz apostolski Tiencinu

[edytuj | edytuj kod]
  • Jean de Vienne de Hautefeuille CM (3 grudnia 1924 - 11 kwietnia 1946)

Biskupi tiencińscy

[edytuj | edytuj kod]

Biskupi bez mandatu papieskiego

[edytuj | edytuj kod]

Diecezją rządził jeden, uznawany przez Stolicę Apostolską za nieprawowitego, antybiskup. Należał on do Patriotycznego Stowarzyszenia Katolików Chińskich i został mianowany z polecenia komunistycznych władz chińskich bez zgody papieża. Był to Li Depei, antybiskup od 1958 do 13 lipca 1991.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Niedziela
  2. Chiny: biskup zesłańcem nawet po śmierci. opoka.news. [dostęp 2019-06-11]. (pol.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]