Difiodontyzm – Wikipedia, wolna encyklopedia

Difiodontyzm – dwuzmianowość zębów, tj. cecha ssaków polegająca na występowaniu dwóch generacji zębów – zębów mlecznych i zębów stałych[1][2][3]. Siekacze, kły i zęby trzonowe uzębienia mlecznego zastępowane są zębami stałymi: siekaczami, kłami i zębami przedtrzonowymi. Pojawiają się również za ostatnimi zębami mlecznymi (trzonowcami) stałe zęby trzonowe, które nie podlegają wymianie[4].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ M. Buchtová i inni, Early Regression of the Dental Lamina Underlies the Development of Diphyodont Dentitions, „Journal of Dental Research”, 91 (5), 2012, s. 491–498, DOI: 10.1177/0022034512442896, ISSN 0022-0345 [dostęp 2021-01-18] (ang.).
  2. ↑ ADW: Milk teeth and the replacement of teeth [online], animaldiversity.org [dostęp 2021-01-18].
  3. ↑ Definition of diphyodont | Dictionary.com [online], www.dictionary.com [dostęp 2021-01-18] (ang.).
  4. ↑ Child and Adult Dentition (Teeth) - Structure - Primary - Permanent - TeachMeAnatomy [online] [dostęp 2021-01-18].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Difiodontyzm&oldid=75046739”