Dmytro Pawłyczko – Wikipedia, wolna encyklopedia

Dmytro Pawłyczko
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

28 września 1929
Stopczatów

Data śmierci

29 stycznia 2023

Ambasador Ukrainy w Polsce
Okres

od 1999
do 2001

Poprzednik

Petro Sardaczuk

Następca

Ołeksandr Nikonenko

Odznaczenia
Order Wolności (Ukraina) Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Zasługi RP Krzyż Komandorski Orderu Zasługi RP

Dmytro Wasyliowycz Pawłyczko (ukr. Дмитро́ Васи́льович Павли́чко, ur. 28 września 1929 w Stopczatowie; zm. 29 stycznia 2023) – ukraiński poeta, tłumacz, krytyk literacki, działacz społeczny, polityk. W latach 1999–2001 ambasador Ukrainy w Polsce.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie chłopskiej. Od jesieni 1945 do lata 1946 był przetrzymywany w areszcie, na podstawie sfabrykowanych dowodów oskarżony o przynależność do Ukraińskiej Powstańczej Armii. W roku 1953 ukończył studia na wydziale filologicznym Uniwersytetu Lwowskiego, kierował działem poezji magazynu „Żowteń”. Po przeprowadzce do Kijowa pracował w sekretariacie Związku Pisarzy Ukrainy. W latach 1971–1978 był redaktorem magazynu „Wseswit”.

Był jednym z organizatorów Ludowego Ruchu Ukrainy na rzecz Przebudowy, Demokratycznej Partii Ukrainy, pierwszym przewodniczącym Towarzystwa Języka Ukraińskiego im. Tarasa Szewczenki.

Od 21 października 2005 był deputowanym IV kadencji Rady Najwyższej Ukrainy z ramienia Ukraińskiej Partii Ludowej.

Był autorem wielu tomów wierszy, m.in. Miłość i nienawiść (1953), Moja ziemia (1955), Czarna nić (1958), Wzywa prawda! (1958), Tajemnica twojej twarzy (1979), Spirala (1984), Nostalgia (1998), Poświadczam życie (2000), Naparstek (2002), jak również tłumaczem poezji anglojęzycznej (między innymi sonetów Szekspira), polskiej, bułgarskiej, rosyjskiej i innych.

Jego poezje stanowią część dwóch antologii Bohdana Zadury: Wiersze zawsze są wolne. Przekłady z poezji ukraińskiej (Biuro Literackie – Kolegium Europy Wschodniej im. Jana Nowaka-Jeziorańskiego, Wrocław 2005, ISBN 83-8851-563-2; wydanie 2: Biuro Literackie – Kolegium Europy Wschodniej im. Jana Nowaka-Jeziorańskiego, Wrocław 2007, ISBN 978-83-60602-46-1) oraz 100 wierszy wolnych z Ukrainy (Biuro Literackie, Kołobrzeg 2022, ISBN 978-83-67249-06-5).

Był współtwórcą Deklaracji Niepodległości Ukrainy. Od października 1995 do maja 1998 był ambasadorem Ukrainy na Słowacji, w latach 1999–2001 ambasadorem Ukrainy w Polsce.

Zmarł 29 stycznia 2023 roku[1][2].

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Маркіян Климковецький: Помер поет Дмитро Павличко. hromadske.ua, 2023-01-29. [dostęp 2023-01-29]. (ukr.).
  2. Odszedł Dmytro Pawłyczko. Były ambasador Ukrainy w Rzeczypospolitej Polskiej. Polskie Radio, 2023-01-29. [dostęp 2023-01-29].
  3. Про відзначення державними нагородами України з нагоди Дня Соборності України [online], Офіційний вебпортал парламенту України [dostęp 2021-08-25] (ukr.).
  4. M.P. z 2014 r. poz. 753
  5. M.P. z 2002 r. nr 8, poz. 145
  6. M.P. z 1993 r. nr 15, poz. 101

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Неділько Всеволод, Українське слово, t. 1, Київ, 1994. (ukr.)
  • Дмитро Павличко – гість Донбасу (ексклюзивне інтерв'ю для журналу „Схід”) w: Схід, nr 3(61), 2004, С. 3–4. (ukr.)
  • Sonety Dmytra Pawłyczki