Dolny Śląsk (prowincja) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Prowincja Dolny Śląsk
Provinz Niederschlesien
Prowincja pruska
1919–1938
1941–1945
ilustracja
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 III Rzesza

Siedziba

Wrocław

Powierzchnia

37 013 km²

Populacja (1933)
• liczba ludności


3 204 004[1]

• gęstość

86,56 os./km²

Położenie na mapie
Położenie na mapie

Prowincja Dolny Śląsk (niem. Provinz Niederschlesien) – prowincja pruska utworzona uchwałą sejmu pruskiego z 14 października 1919 roku z zachodniej części prowincji śląskiej, ze stolicą we Wrocławiu. Dopiero 25 lipca weszła w życie ustawa wykonawcza.

Oprócz ziem śląskich obejmowała także część Łużyc i ziemię kłodzką. Dzieliła się na dwie rejencje: wrocławską i legnicką. 21 III 1938 połączona z prowincją Górny Śląsk, od 1941 znowu oddzielna prowincja.

Jej powierzchnia wynosiła 26 615 km². W 1925 zamieszkiwało ją 3,126 mln ludzi[2].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Preußische Provinz Schlesien. [dostęp 2015-04-18]. (niem.).
  2. J. Nowosielska-Sobel, G. Sobel: Dolny Śląsk w latach 1918–1945, [w:] Dolny Śląsk. Monografia historyczna, pod red. W. Wrzesińskiego, Wrocław 2006, s. 507.