Dom pod Trzema Koronami w Krakowie – Wikipedia, wolna encyklopedia
nr rej. A-46 z dnia 15.05.1965 | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Miejscowość | |
Adres | |
Typ budynku | |
Położenie na mapie Starego Miasta w Krakowie | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa małopolskiego | |
Położenie na mapie Krakowa | |
50°03′25,2″N 19°56′14,6″E/50,057000 19,937389 |
Dom pod Trzema Koronami – zabytkowa kamienica, zlokalizowana przy ulicy Kanoniczej na krakowskim Starym Mieście.
Kamienica została wybudowana przez Nawoja z Tęczyna na początku XIV wieku. Jedynym zachowanym śladem po ówczesnej architekturze budowli jest niewielkie okienko, w kamiennym obramowaniu, znajdujące się na parterze fasady. Około 1523 dom został gruntowanie przebudowany na polecenie kanonika Jana Karnkowskiego. W tym okresie powstały gotycko-renesansowe obramowania okien pierwszego piętra oraz portal wejściowy z wrotami kutymi blachą, na fryzie, którego wyryto cytat z Psalmu 17: „Pan wspomożeniem moim i obrońcą moim”. Po 1574 kamienicę nadbudowano o drewniane drugie piętro, które w połowie XVIII wieku przebudowano na murowane. W 1907 odbyła się gruntowna renowacja budynku pod kierunkiem Józefa Hendla. Odkryto wówczas wiele średniowiecznych artefaktów, które wmurowano w sieni[1].
15 maja 1965 kamienica została wpisana do rejestru zabytków[2]. Znajduje się także w gminnej ewidencji zabytków[3].