Sojusznicze Dowództwo ds. Transformacji – Wikipedia, wolna encyklopedia
Historia | |
Organizacja | |
---|---|
Sformowanie | 2003 |
Tradycje | |
Rodowód | Naczelne Dowództwo Połączonych Sił Sojuszniczych NATO Atlantyku ACLANT |
Organizacja | |
Dyslokacja | |
Strona internetowa |
Sojusznicze Dowództwo ds. Transformacji (ang. Allied Command Transformation, ACT) – jedno z dwóch dowództw strategicznych NATO, zajmujące się transformacją zdolności wojskowych Organizacji do nowych wymagań geopolitycznych. To dowództwo ma testować i wdrażać nowe doktryny strategiczne, kontrolować zdolności i możliwości wojsk Organizacji oraz prowadzić szkolenia i ćwiczenia. ACT ma siedzibę w Norfolk w Stanach Zjednoczonych Ameryki[1].
Historia
[edytuj | edytuj kod]Dowództwo zostało powołane do życia w ramach reform strukturalnych NATO na mocy decyzji podjętych na zjeździe Organizacji Traktatu Północnoatlantyckiego w Pradze w 2002 roku. Nowa struktura ma na celu odejście od geograficznego podziału dowództw na rzecz struktur podzielonych według sprawowanych funkcji.
Struktura
[edytuj | edytuj kod]ACT kontroluje szereg ośrodków badawczych i szkoleniowych m.in. Joint Warfare Centre w Norwegii, Centrum Szkolenia Sił Połączonych w Bydgoszczy i Centrum Badań Podwodnych w La Spezia we Włoszech.
- Struktura w 2014[2]
- Centrum Połączonych Działań Bojowych w Stavanger
- Centrum Szkolenia Sił Połączonych w Bydgoszczy
- Centrum Połączonych Analiz i Wykorzystania Doświadczeń w Monsanto
Zadania dowództwa
[edytuj | edytuj kod]Podstawowym zadaniem Sojuszniczego Dowództwa ds. Transformacji jest kierowanie transformacją struktur wojskowych NATO w celu zdobywania i rozwijania przez siły sojusznicze zdolności do działań podejmowanych w odpowiedzi na aktualne i prognozowane zagrożenia bezpieczeństwa międzynarodowego. Odpowiada za następujące obszary funkcjonowania Sojuszu[3]:
- planowanie obronne w zakresie opracowania przeglądu wymagań obronnych, propozycji celów sił zbrojnych oraz wymagań długoterminowych,
- opracowywanie koncepcji i doktryn poziomu strategicznego we współdziałaniu z naczelnym dowódcą Sojuszniczych Sił w Europie
- efektywne gospodarowanie zasobami i rozwijanie międzynarodowych zdolności umożliwiających realizację zadań Sojuszu
- prowadzenie analiz kierunków rozwoju koncepcji i zdolności wywiadowczych NATO
- rozwijanie przyszłej strategii, koncepcji i zdolności systemów dowodzenia i informatyki, a także ich struktury
- szkolenie, ćwiczenia, kontrolę i eksperymenty
- badania naukowe i rozwój przyszłych technologii
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Wołejszo (red.) 2013 ↓, s. 30.
- ↑ Kupiecki 2014 ↓, s. 82.
- ↑ Kręcikij i Lewandowski 2015 ↓, s. 74.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Janusz Kręcikij, Jacek Lewandowski: Organizacja dowodzenia na poziomie strategicznym i operacyjnym. Kraków: Oficyna Wydawnicza Krakowskiej Akademii im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego, 2015. ISBN 978-83-65208-29-3.
- Robert Kupiecki: Kierowanie i dowodzenie strategiczne NATO. Rola SACEUR. W: Tomasz Kośmider (red.): Naczelny dowódca sił zbrojnych w systemie obronnym państwa polskiego. Warszawa: Akademia Obrony Narodowej, 2014. ISBN 978-83-7523-329-2.
- Jarosław Wołejszo (red.): System dowodzenia. Warszawa: Akademia Obrony Narodowej, 2013. ISBN 978-83-7523-228-8.
- NATO – Structure. NATO. [dostęp 2023-04-25]. (ang.).