Duńska Rada ds. Uchodźców – Wikipedia, wolna encyklopedia

Duńska Rada ds. Uchodźców

Dansk Flygtningehjælp

Państwo	Dania
Siedziba	Kopenhaga
Data założenia	1956
Profil działalności	Pomoc uchodźcom
Sekretarz Generalny	Charlotte Slente
brak współrzędnych
Strona internetowa

Duńska Rada ds. Uchodźców (ang. Danish Refugee Council, skr. DRC, dun. Dansk Flygtningehjælp) – duńska, deklarowana jako niezależna, prywatna organizacja mająca na celu niesienie pomocy uchodźcom.

Radę utworzono w 1956, a bezpośrednim impulsem do tego była konieczność integracji 1400 uchodźców z Węgier, którzy trafili tam po stłumieniu Powstania Węgierskiego. Konieczne było wówczas zapewnienie im schronienia, edukacji i pracy. W 2015 Rada obejmowała swoją działalnością trzydzieści krajów świata^[1].

Działania Rady podzielone są na następujące sektory: przeciwdziałanie głodowi i bezdomności, zabezpieczenie żywnościowe, bezpieczeństwo osobiste, generowanie przychodu, koordynacja usług operacyjnych, infrastruktura i usługi komunalne, pomoc humanitarna, ograniczanie przemocy zbrojnej, zapewnienie dostępu do wody, zapewnienie higieny i warunków sanitarnych oraz edukacja. Trzy pierwsze sektory generują największe zainteresowanie i nakłady Rady^[2].

Na terytorium Danii Rada opiniuje wstępnie odrzucone przez Urząd Imigracyjny wnioski o przyznanie statusu uchodźcy^[1]. Wspomaga także proces powrotu osób uznanych za uchodźców do krajów pochodzenia^[3].

W 2017 biura Rady mieściły się w następujących państwach:

• Afryka: Algieria, Burkina Faso, Dżibuti, Demokratyczna Republika Konga, Etiopia, Jemen, Kenia, Liberia, Libia, Mali, Niger, Nigeria, Republika Środkowoafrykańska, Somalia, Sudan, Sudan Południowy, Tunezja, Uganda, Wybrzeże Kości Słoniowej,
• Azja: Afganistan, Birma, Czeczenia, Gruzja, Irak, Iran, Jordania, Liban, Pakistan, Północna Osetia, Syria, Turcja, Wietnam,
• Ameryka Południowa: Kolumbia,
• Europa: Grecja, Kosowo, Serbia, Ukraina^[3].

Sekretarzem Generalnym Rady jest Charlotte Slente^[4].