Dytrochej – Wikipedia, wolna encyklopedia

Dytrochej – w wersyfikacji antycznej stopa wierszowa składająca się z czterech sylab: długiej, krótkiej, długiej, krótkiej (); podwójny trochej. Współcześnie dytrochejem nazywa się niekiedy peon III z uwagi na występowanie akcentu pobocznego na sylabie pierwszej^[1].

Przypisy

↑ Aleksandra Okopień-Sławińska, Peon III, [w:] Michał Głowiński, Teresa Kostkiewiczowa, Aleksandra Okopień-Sławińska, Janusz Sławiński, Słownik terminów literackich, Wrocław 2002.

[1] Aleksandra Okopień-Sławińska, Peon III, [w:] Michał Głowiński, Teresa Kostkiewiczowa, Aleksandra Okopień-Sławińska, Janusz Sławiński, Słownik terminów literackich, Wrocław 2002.

[1]

Dwusylabowe	pirychej (˘ ˘), jamb (˘ ¯), trochej (¯ ˘), spondej (¯ ¯)
Trzysylabowe	daktyl (¯ ˘ ˘), amfibrach (˘ ¯ ˘), anapest (˘ ˘ ¯), amfimakr (¯ ˘ ¯)
Czterosylabowe	peon III (˘ ˘ ¯ ˘), jonik (˘ ˘ ¯ ¯ albo ¯ ¯ ˘ ˘), dytrochej (˘ ¯ ˘ ¯)