Działko Typ 99-2 – Wikipedia, wolna encyklopedia

Działko Typ 99-2

Działka Typ 99-1 i 99-2
Państwo	Japonia
Rodzaj	działko lotnicze
Historia
Produkcja	1939–1945[1]
Dane techniczne
Kaliber	20 mm
Nabój	20x101RB[1]
Magazynek	bębnowy, 30, 45, 60 i 100[1][2]
Taśma nabojowa	taśma (tylko model 4)[1]
Wymiary
Długość	1890 mm 1855 mm (model 4)[1][2]
Długość lufy	810 mm[2]
Masa
karabinu właściwego	33,5–37,5 kg 38,5 kg (model 4)[1][2]
Inne
Prędkość pocz. pocisku	750 m/s 760 m/s (model 4)[1]
Szybkostrzelność teoretyczna	480–500 strz./min 620 strz./min (model 4)[1]
Zasięg skuteczny	800–1000 m[3]

Działko Typ 99-2 (karabin maszynowy Marynarki Typ 99-2) – działko lotnicze kalibru 20 mm używane w samolotach Japońskiej Cesarskiej Marynarki Wojennej w okresie II wojny światowej. Działko bazowało na licencyjnym Oerlikonie FF L.

W Cesarskiej Marynarce Wojennej wszystkie automatyczne karabiny i działka lotnicze bez względu na ich kaliber określane były mianem kijuu (skrót od kikan juu czy „karabin maszynowy”), dalsze oznaczenie to rok wprowadzenia do służby i pokazywało dwie ostatnie cyfry roku według kalendarza japońskiego (2599 - 1939 w kalendarzu gregoriańskim)^[4]. W przypadku wprowadzenia modyfikacji w wyniku których powstał nowy model tej samej broni otrzymywała ona oznaczenie gata („model”), mniejsze modyfikacje w ramach tego samego modelu oznaczane były słowem kai (kaizo - „modyfikacja”, „zmiana”), na przykład oznaczenie 99 shiki 3 gata kai 2 jest tłumaczone jako „typ 99, model 3, druga modyfikacja”^[4].

W 1935 japońska Marynarka zakupiła przez podstawione osoby trzecie po kilka egzemplarzy działek Oerlikona FF F, FF L i FF S gdzie zostały zbadane i bardzo wysoko ocenione^[5]. W 1937 utworzono firmę Dainihon Heiki KK która dzięki pomocy Marynarki zakupiła licencje do budowy wszystkich trzech działek^[5]. Od 1939 firma Dainihon Heiki prowadziła już produkcję seryjną na dużą skalę^[1].

Nazewnictwo produkowanych w Japonii oerlikonów FF L przeszło przez kilka zmian; pierwsze działa znane były jako „E shiki 2 gata” (wzór E, model 2 - „E” to skrót od „Erikon”, japońskiej pisowni Oerlikona), następnie znane były jako „E shiki 2 gou”, a do służby weszły już pod oznaczeniem „Typ 99-2” („99” to rok produkcji - zobacz wyżej, a „2” to pierwszy rodzaj takiego działka, w tym samym roku do produkcji, a później do służby weszło działko działko Typ 99-1)^[1].

W czasie wojny działka były wielokrotnie modernizowane, produkowano przynajmniej pięć wersji (gata) działka^[1]. Wersja piąta została przyjęta do służby w maju 1945 i być może nie została użyta bojowo, wersja czwarta miała zmieniony mechanizm buforu zamka z kilkoma bardzo silnymi sprężynami i większą szybkostrzelność^[1]

Działko produkowane było w tylko wersji stałej - nieruchomej w myśliwcach lub ruchomej w wieżyczkach mechanicznych, nie produkowano wersji ruchomej, obsługiwanej ręcznie jak w przypadku działka Typ 99-1^[1]. Działko używane było także w instalacjach typu Schräge Musik w myśliwcach nocnych takich jak Yokosuka D4Y2 i Nakajima J1N1-S^[6][7].

Działka Typ 99-2 w znacznej mierze zastąpiło działko Typ 99-1 i używane były między innymi w takich samolotach jak^[8]:

• Aichi E16A^[9]
• Aichi B7A^[10]
• Kawanishi N1K1-J^[11]
• Mitsubishi A6M^[12]
• Mitsubishi G4M^[13]
• Mitsubishi J2M^[14]
• Nakajima J1N^[15]
• Yokosuka D4Y^[16]

• René J. Francillon: Japanese Aircraft of the Pacific War. Londyn: Putnam, 1979. ISBN 0-370-30251-6. Brak numerów stron w książce
• Robert C. Mikesh: Japanese Aircraft Equipment 1940–1945. Atglen, PA: Schiffer Publishing, 2004. ISBN 0-7643-2097-1. Brak numerów stron w książce

• Anthony G. Williams: Rapid Fire: The Development of Automatic Cannon and Heavy Machine Guns for Armies, Navies, and Air Forces. Airlife Publishing, Ltd, 2000. ISBN 978-1840371222. Brak numerów stron w książce