Dziura w Grzędzie II – Wikipedia, wolna encyklopedia

Dziura w Grzędzie II

Plan jaskini
Państwo	Polska
Województwo	małopolskie
Położenie	Tatry Zachodnie Dolina Miętusia
Właściciel	Skarb Państwa (Tatrzański Park Narodowy)
Długość	7 m
Głębokość	4 m
Deniwelacja	4 m
Wysokość otworów	1925 m n.p.m.
Wysokość otworów nad dnem doliny	150 m
Ekspozycja otworów	ku górze
Data odkrycia	3 sierpnia 1976 roku
Odkrywca	M. Kropiwnicka, M. Lasota, T. Ostrowski i P. Żarski
Kod	(nr inwentarzowy PIG) T.E-12.13
Położenie na mapie Karpat Dziura w Grzędzie II
Położenie na mapie Tatr Dziura w Grzędzie II
49°14′20″N 19°54′57″E/49,238975 19,915717

Dziura w Grzędzie II – jaskinia w Dolinie Miętusiej w Tatrach Zachodnich. Wejście do niej znajduje się we wschodnim zboczu Doliny Litworowej, w skalnej grzędzie, niedaleko Jaskini Wielkiej Litworowej i jaskini Dziura w Grzędzie I, na wysokości 1925 m n.p.m. Długość jaskini wynosi 7 metrów, a jej deniwelacja 4 metry^[1].

Jaskinię stanowi ciasny, szczelinowy i idący w dół korytarz mający początek się na dnie 1,5-metrowej studzienki, która zaczyna się zaraz za małym otworem wejściowym. Po kilku metrach rozdziela się on na dwa ciągi. Oba kończą się zawaliskiem. Mniej więcej w połowie długości korytarza odchodzi od niego szczelinowy, krótki korytarzyk^[2].

W jaskini brak jest nacieków. Ściany są wilgotne, rosną na nich mchy, paprocie i porosty^[2].

Podczas prac nad inwentaryzacją jaskiń tatrzańskich Dziurę w Grzędzie II zbadali 3 sierpnia 1976 roku M. Kropiwnicka, M. Lasota, T. Ostrowski i P. Żarski. W związku z tym, że przedtem nie było jakichkolwiek informacji o tej jaskini uznaje się ich za jej odkrywców^[2].