Edoardo Mangiarotti – Wikipedia, wolna encyklopedia

Edoardo Mangiarotti
Data i miejsce urodzenia	7 kwietnia 1919 ; Renate
Data i miejsce śmierci	25 maja 2012 ; Mediolan
Dorobek medalowy
	Reprezentacja Włochy
	Igrzyska olimpijskie
	Mistrzostwa świata
	Reprezentacja Włochy
	Igrzyska olimpijskie
	Mistrzostwa świata
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Edoardo Mangiarotti (ur. 7 kwietnia 1919 w Renate, zm. 25 maja 2012 w Mediolanie) – włoski szpadzista i florecista, wielokrotny medalista igrzysk olimpijskich i mistrzostw świata.

Na igrzyskach olimpijskich w Berlinie w 1936 roku razem z Giancarlo Cornaggią-Medicim, Saverio Ragno, Franco Riccardim, Giancarlo Brusatim i Alfredo Pezzaną zdobył złoty medal w szpadzie drużynowej. Po zakończeniu II wojny światowej wystartował na igrzyskach olimpijskich w Londynie w 1948 roku, gdzie trzykrotnie stawał na podium. Najpierw razem z Manlio Di Rosą, Renzo Nostinim, Giuliano Nostinim, Giorgio Pellinim i Saverio Ragno był drugi we florecie drużynowym. Następnie wspólnie z Carlo Agostonim, Dario Mangiarottim, Luigim Cantone, Marco Antonio Mandruzzato i Fiorenzo Marinim zdobył srebro w szpadzie drużynowej. Parę dni później wywalczył brązowy medal w szpadzie indywidualnej. W rundzie finałowej wygrał pięć walk, a cztery przegrał, uzyskując tyle samo punktów co Szwajcar Oswald Zappelli. Walkę barażową o srebrny medal ze Szwajcarem przegrał 0:3^[1]. Kolejne cztery medale wywalczył na igrzyskach olimpijskich w Helsinkach w 1952 roku. W swoim pierwszym starcie razem z kolegami zdobył srebro we florecie drużynowym. Następnie był drugi w turnieju indywidualnym, wygrywając sześć z ośmiu walk w rundzie finałowej, przegrywając tylko z Francuzem Christianem d'Oriolą^[2]. Parę dni później Edoardo Mangiarotti, Dario Mangiarotti, Giuseppe Delfino, Carlo Pavesi, Franco Bertinetti i Roberto Battaglia zwyciężyli w szpadzie drużynowej. Ponadto wywalczył złoty medal w szpadzie indywidualnej, wygrywając siedem z dziewięciu walk finałowych^[3]. Na rozgrywanych cztery lata później igrzyskach w Melbourne zdobył medale w trzech z czterech startów. We florecie drużynowym Włosi w składzie: Edoardo Mangiarotti, Manlio Di Rosa, Giancarlo Bergamini, Antonio Spallino, Luigi Carpaneda i Vittorio Lucarelli zdobyli złoto. W rywalizacji indywidualnej Mangiarotti odpadł w pierwszej rundzie. W szpadzie drużynowej razem z Giuseppe Delfino, Carlo Pavesim, Franco Bertinettim, Giorgio Anglesio i Alberto Pellegrino odniósł kolejne zwycięstwo. W konkursie szpady indywidualnej, w rundzie finałowej uzyskał tyle samo punktów co Pavesi i Delfino. Z pojedynków barażowych wygrał tylko jeden i ostatecznie stanął na najniższym stopniu podium^[4]. Brał też udział w igrzyskach olimpijskich w Rzymie w 1960 roku, gdzie we florecie drużynowym był drugi, a w szpadzie drużynowej Włosi w składzie: Edoardo Mangiarotti, Giuseppe Delfino, Carlo Pavesi, Alberto Pellegrino, Fiorenzo Marini i Gianluigi Saccaro zdobyli złoty medal. W zawodach indywidualnych tym razem nie startował.

Podczas mistrzostw świata w Paryżu w 1937 roku razem z kolegami z reprezentacji zdobył złoty medal w szpadzie drużynowej. W tej samej konkurencji zdobywał też złote medale na mistrzostwach świata w Kairze (1949), mistrzostwach świata w Monte Carlo (1950), mistrzostwach świata w Brukseli (1953), mistrzostwach świata w Luksemburgu (1954), mistrzostwach świata w Rzymie (1955) i mistrzostwach świata w Filadelfii (1958) oraz brązowe na mistrzostwach świata w Lizbonie (1947) i mistrzostwach świata w Pieszczanach (1938). Zdobył również cztery medale w zawodach indywidualnych: złote na MŚ 1951 i MŚ 1954 oraz srebrne na MŚ 1938 (za Francuzem Michelem Pécheux) i MŚ 1958 (za Brytyjczykiem Billem Hoskynsem)^[5].

Równocześnie wielokrotnie zdobywał medale we florecie. Na mistrzostwach świata w Lizbonie (1947) był trzeci indywidualnie, plasując się za Christianem d’Oriolą i Manlio Di Rosą. W kolejnych startach był ponownie trzeci na MŚ 1949 (za d’Oriolą i Renzo Nostinim) oraz drugi na MŚ 1951 (za Manlio Di Rosą), MŚ 1953 i MŚ 1954 (za d’Oriolą). Ponadto zdobywał medale w turniejach drużynowych: złote na MŚ 1949, MŚ 1950, MŚ 1954 i MŚ 1955, srebrne podczas MŚ 1951 i MŚ 1953 oraz brązowy na MŚ 1958^[6].

Podczas IO 1956 i IO 1960 był chorążym reprezentacji Włoch^[7]^[8].

W 1977 został odznaczony brązowym Orderem Olimpijskim, a w 2002 srebrnym^[9]. W latach 1981–1984 był sekretarzem generalnym Międzynarodowej Federacji Szermierczej (FIE)^[10].

Szermierzami byli także jego ojciec, Giuseppe Mangiarotti^[11], bracia Dario^[12] i Mario^[13] oraz córka, Carola Mangiarotti^[14].

Starty olimpijskie

Berlin 1936

szpada – złoto w drużynie

Londyn 1948

floret – srebro w drużynie
szpada – brąz indywidualnie i srebro w drużynie

Helsinki 1952

floret – srebro indywidualnie i w drużynie
szpada – złoto indywidualnie i w drużynie

Melbourne 1956

floret – złoto w drużynie
szpada – brąz indywidualnie i złoto w drużynie

Rzym 1960

floret – srebro w drużynie
szpada – złoto w drużynie

Przypisy

↑ Olympedia – 1948 Summer Olympics, Fencing, Épée, Individual, Men. olympedia.org. [dostęp 2023-10-23]. (ang.).
↑ Olympedia – 1952 Summer Olympics, Fencing, Foil, Individual, Men. olympedia.org. [dostęp 2023-10-23]. (ang.).
↑ Olympedia – 1952 Summer Olympics, Fencing, Épée, Individual, Men. olympedia.org. [dostęp 2023-10-23]. (ang.).
↑ Olympedia – 1956 Summer Olympics, Fencing, Épée, Individual, Men. olympedia.org. [dostęp 2023-10-23]. (ang.).
↑ Fechten – Weltmeisterschaften (Herren – Degen) [online], sport-komplett.de [dostęp 2023-10-23] (niem.).
↑ Fechten - Weltmeisterschaften (Herren - Florett) [online], sport-komplett.de [dostęp 2023-10-23] (niem.).
↑ Olympedia – Flagbearers for 1956 Summer Olympics. olympedia.org. [dostęp 2023-10-23]. (ang.).
↑ Olympedia – Flagbearers for 1960 Summer Olympics. olympedia.org. [dostęp 2023-10-23]. (ang.).
↑ Olympedia – Olympic Order Recipients. olympedia.org. [dostęp 2023-10-23].
↑ Executive Committee Members of the FIE Executive Committee 1981 - 1984. fie.org. [dostęp 2023-10-23]. (ang.).
↑ Olympedia – Giuseppe Mangiarotti. olympedia.org. [dostęp 2023-10-23]. (ang.).
↑ Olympedia – Dario Mangiarotti. olympedia.org. [dostęp 2023-10-23]. (ang.).
↑ Olympedia – Mario Mangiarotti. olympedia.org. [dostęp 2023-10-23]. (ang.).
↑ Olympedia – Carola Mangiarotti. olympedia.org. [dostęp 2023-10-23]. (ang.).

Linki zewnętrzne

Olympedia – Edoardo Mangiarotti. olympedia.org. [dostęp 2023-10-23]. (ang.).

[1] Olympedia – 1948 Summer Olympics, Fencing, Épée, Individual, Men. olympedia.org. [dostęp 2023-10-23]. (ang.).

[2] Olympedia – 1952 Summer Olympics, Fencing, Foil, Individual, Men. olympedia.org. [dostęp 2023-10-23]. (ang.).

[3] Olympedia – 1952 Summer Olympics, Fencing, Épée, Individual, Men. olympedia.org. [dostęp 2023-10-23]. (ang.).

[4] Olympedia – 1956 Summer Olympics, Fencing, Épée, Individual, Men. olympedia.org. [dostęp 2023-10-23]. (ang.).

[5] Fechten – Weltmeisterschaften (Herren – Degen) [online], sport-komplett.de [dostęp 2023-10-23] (niem.).

[6] Fechten - Weltmeisterschaften (Herren - Florett) [online], sport-komplett.de [dostęp 2023-10-23] (niem.).

[7] Olympedia – Flagbearers for 1956 Summer Olympics. olympedia.org. [dostęp 2023-10-23]. (ang.).

[8] Olympedia – Flagbearers for 1960 Summer Olympics. olympedia.org. [dostęp 2023-10-23]. (ang.).

[9] Olympedia – Olympic Order Recipients. olympedia.org. [dostęp 2023-10-23].

[10] Executive Committee Members of the FIE Executive Committee 1981 - 1984. fie.org. [dostęp 2023-10-23]. (ang.).

[11] Olympedia – Giuseppe Mangiarotti. olympedia.org. [dostęp 2023-10-23]. (ang.).

[12] Olympedia – Dario Mangiarotti. olympedia.org. [dostęp 2023-10-23]. (ang.).

[13] Olympedia – Mario Mangiarotti. olympedia.org. [dostęp 2023-10-23]. (ang.).

[14] Olympedia – Carola Mangiarotti. olympedia.org. [dostęp 2023-10-23]. (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]