Elmer Niklander – Wikipedia, wolna encyklopedia

Elmer Niklander

Elmer Niklander (1912)
Pełne imię i nazwisko	Elmer Konstantin Niklander
Data i miejsce urodzenia	19 stycznia 1890 Hausjärvi
Data i miejsce śmierci	12 listopada 1942 Helsinki
Wzrost	185 cm
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Finlandia Igrzyska olimpijskie złoto Antwerpia 1920 lekkoatletyka (rzut dyskiem) srebro Sztokholm 1912 lekkoatletyka (rzut dyskiem oburącz) srebro Antwerpia 1920 lekkoatletyka (pchnięcie kulą) brąz Sztokholm 1912 lekkoatletyka (pchnięcie kulą oburącz)
Multimedia w Wikimedia Commons

Elmer Konstantin Niklander (ur. 19 stycznia 1890 w Hausjärvi, zm. 12 listopada 1942 w Helsinkach^[1]) – fiński lekkoatleta, specjalista rzutu dyskiem i pchnięcia kulą, czterokrotny medalista olimpijski.

Wystąpił na czterech igrzyskach olimpijskich. Na igrzyskach w 1908 w Londynie startował zarówno w pchnięciu kulą, jak i rzucie dyskiem, ale zajął miejsca poza pierwszą ósemką. Natomiast w rzucie dyskiem sposobem starożytnym zajął 9. miejsce. Na następnych igrzyskach olimpijskich w 1912 w Sztokholmie zdobył dwa medale: srebrny w rzucie dyskiem oburącz, a brązowy w pchnięciu kulą oburącz. W obu konkurencjach sumowano wyniki rzutów prawą i lewą ręką. W „jednoręcznych” rzucie dyskiem i pchnięciu kulą zajął 4. miejsca^[1].

Najlepszy okres kariery lekkoatletycznej pochłonęła Niklanderowi I wojna światowa. Po jej zakończeniu wystąpił na igrzyskach olimpijskich w 1920 w Antwerpii, gdzie zwyciężył w rzucie dyskiem i zajął 2. miejsce w pchnięciu kulą. Startował również w rzucie 56-funtowym ciężarem, ale nie dostał się do finału. Na swych ostatnich igrzyskach olimpijskich w 1924 w Paryżu zajął 6. miejsce w pchnięciu kulą i 7. miejsce w rzucie dyskiem^[1].

Oprócz wymienionych powyżej konkurencji Niklander startował także w rzucie młotem, rzucie oszczepem i rzucie oszczepem oburącz. Między 1909 a 1924 zdobył 44 razy mistrzostwo Finlandii, z czego połowę w konkurencjach oburęcznych. Był rekordzistą świata w rzucie dyskiem i rzucie dyskiem oburącz^[2]. Jego rekord życiowy w pchnięciu kula wynosił 14,86 m, a w rzucie dyskiem 47,18 m.

Nosił przydomek Oitin kanuunaksi – Armata z Oitti.