Eparchia iżewska – Wikipedia, wolna encyklopedia

Eparchia iżewska

Ижевская епархия

Sobór św. Aleksandra Newskiego w Iżewsku
Państwo	Rosja
Republika	Udmurcja
Siedziba	Iżewsk
Data powołania	1926
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Rosyjski Kościół Prawosławny
Metropolia	udmurcka
Sobór	św. Aleksandra Newskiego
Biskup diecezjalny	metropolita iżewski i udmurcki Wiktoryn (Kostienkow)
Dane statystyczne
Liczba dekanatów	3
Liczba klasztorów	1
Położenie na mapie Rosji Iżewsk
Położenie na mapie Udmurcji Iżewsk
Położenie na mapie Iżewska Iżewsk
56°50′39″N 53°12′19″E/56,844167 53,205278
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Eparchia iżewska – jedna z eparchii Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego, z siedzibą w Iżewsku. Jej ordynariuszem jest metropolita iżewski i udmurcki Wiktoryn, zaś funkcje katedry pełni sobór św. Aleksandra Newskiego w Iżewsku.

Eparchia obejmująca terytorium całej Udmurcji została erygowana w 1926^[1]. W jej skład weszły tereny dawnych wikariatów iżewskiego i wotkińskiego eparchii sarapulskiej oraz wikariatu głazowskiego eparchii wiackiej^[2]. Jej pierwszym ordynariuszem został biskup Wiktor (Ostrowidow), który krótko po uzyskaniu nominacji na katedrę poróżnił się z locum tenens Patriarchatu Moskiewskiego, metropolitą Sergiuszem, i został suspendowany. Mimo to faktycznie nadal zarządzał parafiami na terytorium eparchii, chociaż na jego miejsce został wyznaczony nowy biskup Onezym; wierni popierali w sporze biskupa Wiktora. W 1927 został on jednak aresztowany przez władze radzieckie i nie mógł kontynuować działalności duszpasterskiej^[2]. W 1930 z metropolitą Sergiuszem poróżnił się również kolejny biskup iżewski Synezjusz; w ślad za nim posłuszeństwo najwyższym władzom cerkiewnym wypowiedziało ok. 15 parafii oraz 80 placówek duszpasterskich w sąsiedniej eparchii^[2].

Przed rewolucją październikową na terenie eparchii iżewskiej funkcjonowały dwa monastery i ok. 250 świątyń, w 1922 było ich ok. 150. Do 1940 w Udmurcji zamknięto ponad 200 świątyń, z czego 70 zostało całkowicie zniszczonych, a inne zaadaptowane na cele świeckie. W Iżewsku do 1936 zlikwidowano wszystkie świątynie. Do końca dekady funkcjonowanie eparchii faktycznie zamarło; w 1941 na jej terenie istniało tylko osiem wiejskich parafii^[2]. W czasie II wojny światowej duchowieństwo eparchii wspierało wysiłek wojenny ZSRR. Po wojnie stopniowo odbudowywane były struktury eparchii, otwierane nowe parafie^[2]. Do 1955 w eparchii iżewskiej czynnych było 29 cerkwi obsługiwanych przez 43 kapłanów, jednak po wszczęciu nowych prześladowań Cerkwi w okresie rządów Nikity Chruszczowa liczba świątyń spadła do 22. W 1961 eparchia została zlikwidowana, do jej restytucji doszło w 1988^[2]. W 1993 działały w niej 74 parafie.

W 2013 zostały w niej wydzielone eparchie głazowska i sarapulska; z wszystkich trzech utworzona została metropolia udmurcka^[1].

Eparchia dzieli się na trzy dekanaty: iżewski, wotkiński i uwiński^[3]. Działa w niej jeden żeński klasztor – monaster Zaśnięcia Matki Bożej w Pieriewoznym^[4].

• Wiktor (Ostrowidow), 1926
• Onezym (Pyłajew), 1927–1928
• Synezjusz (Zarubin), 1928–1930
• Mikołaj (Ipatow), 1930–1931
• Symeon (Michajłow), 1931–1932
• Tichon (Rusinow), 1932–1933
• Mikołaj (Ipatow), 1933
• Mikołaj (Pokrowski), 1933
• Cyprian (Komarowski), 1933–1934
• Sofroniusz (Ariefjew), 1934–1936
• Paweł (Czistiakow), 1936–1937
• Mikołaj (Ipatow), 1937–1938
• Jan (Bratolubow), 1943–1945
• Mikołaj (Czufarowski), 1946–1947
• Hieronim (Zacharow), 1948–1952
• Juwenaliusz (Kilin), 1952–1958
• Michał (Czub), 1959–1961
• Palladiusz (Szyman), 1988–1993
• Mikołaj (Szkrumko), 1993–2015
• Wiktoryn (Kostienkow), od 2015