Wiktoryn (Kostienkow) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Wiktoryn

Wiktor Kostienkow
Metropolita iżewski i udmurcki
Kraj działania	Rosja
Data i miejsce urodzenia	10 maja 1953 Sarapuł
Metropolita iżewski i udmurcki
Okres sprawowania	od 2015
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Rosyjski Kościół Prawosławny
Inkardynacja	Eparchia iżewska
Śluby zakonne	15 września 2013
Diakonat	7 stycznia 1979
Prezbiterat	1983
Nominacja biskupia	25–26 grudnia 2013
Chirotonia biskupia	23 lutego 2014
Multimedia w Wikimedia Commons

Wiktoryn, imię świeckie Wiktor Grigorjewicz Kostienkow (ur. 10 maja 1953 w Sarapule) – rosyjski biskup prawosławny.

Pochodzi z religijnej rodziny prawosławnej i od najmłodszych lat służył jako ministrant i chórzysta w cerkwi Zmartwychwstania Pańskiego w Sarapule. Studiował w Udmurckim Państwowym Instytucie Pedagogicznym w Iżewsku. W 1976 przeprowadził się do Kazania i wykonywał różne prace w miejscowym katedralnym soborze św. Mikołaja. 7 stycznia 1979 przyjął święcenia diakońskie i został skierowany do służby w cerkwi Kazańskiej Ikony Matki Bożej w Czystopolu^[1], a od 1980 w cerkwi Narodzenia Matki Bożej w Joszkar-Ole. W 1983 został wyświęcony na kapłana i podjął służbę duszpasterską w cerkwi Trójcy Świętej w Iżewsku. W tym samym roku w trybie zaocznym ukończył seminarium duchowne w Moskwie^[1].

W latach 1985–1988 był proboszczem parafii św. Tryfona Wiackiego w Kamiennym Zadielju w Udmurcji. Według jego projektu rozpoczęto w tym samym okresie budowę jedynej wzniesionej od podstaw w okresie radzieckim cerkwi w Udmurcji – cerkwi św. Jerzego w Głazowie^[1]. W 1988 został proboszczem cerkwi Zaśnięcia Matki Bożej w Iżewsku^[1]. W kolejnych latach kierował budową lub odbudową świątyni prawosławnych w Wołżsku, Buińsku, Wasiljewie, Uwie, Nyłdze, Kijasowie, Norji, Babinie, Juśkach i Buranowie. Od 1993 kierował odbudową katedralnego soboru św. Aleksandra Newskiego w Iżewsku. Był jednym z pierwszych kapelanów towarzyszących rosyjskim wojskom w Czeczenii. Nagradzany mitrą i prawem odprawiania Świętej Liturgii przy otwartych carskich wrotach do „Ojcze Nasz”^[1]. Począwszy od 1995 organizował w Udmurcji ugrupowania kozackie^[1].

Angażował się w budowanie kolejnych cerkwi w Iżewsku: Kazańskiej Ikony Matki Bożej, św. metropolity Aleksego, Zmartwychwstania Pańskiego, świętych Cierpiętników Carskich, kaplicy Podwyższenia Krzyża Pańskiego. W latach 2004–2007 pod jego kierunkiem został odbudowany sobór św. Michała Archanioła w Iżewsku, w którym następnie służył, równocześnie kierując oddziałem służby społecznej i dobroczynności cerkiewnej eparchii iżewskiej oraz I dekanatem iżewskim^[1]. W 2005 w trybie zaocznym uzyskał dyplom Kijowskiej Akademii Duchownej^[1].

Od 2012 zasiadał w Izbie Społecznej Republiki Udmurcji^[1].

15 września 2013 złożył wieczyste śluby mnisze w monasterze Mało-Diwiejewskim w Norji, przyjmując imię zakonne Wiktoryn. Na posiedzeniu Świętego Synodu Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego w dniach 25–26 grudnia 2013 otrzymał nominację na biskupa sarapulskiego i możgińskiego. 29 grudnia tego samego roku otrzymał godność archimandryty. Jego chirotonia biskupia odbyła się 23 lutego 2014 pod przewodnictwem patriarchy moskiewskiego i całej Rusi Cyryla w cerkwi św. Michała Archanioła w Moskwie^[1].

W 2015 został przeniesiony na katedrę iżewską i udmurcką^[2], a następnie otrzymał godność metropolity^[3].