Eris – Wikipedia, wolna encyklopedia

Eris
Ἔρις
bogini niezgody, chaosu i nieporządku
Ilustracja
Eris (520 p.n.e.)
Występowanie

mitologia grecka

Teren kultu

starożytna Grecja

Odpowiednik

Discordia (rzymski)

Rodzina
Ojciec

Zeus

Matka

Nyks lub Hera

Dzieci

Ate i Dysnomia

Eris (także Eryda; gr. Ἔρις Eris, łac. Discordia) – w mitologii greckiej uskrzydlona bogini niezgody, chaosu i nieporządku; córka Nyks (Nocy). Według innej wersji córka Zeusa i Hery, bliźniacza siostra Aresa. Utożsamiana z rzymską boginią Dyskordią. Matka Ate i Dysnomii.

Posiadająca dwie manifestacje: groźną i łagodną: Niezgoda destrukcyjna, wywołująca wojny i Niezgoda twórcza, będąca duchem współzawodnictwa, pobudzająca do pilnego działania. Sprawiała, iż cieśla zazdrościł cieśli, iż każdy artysta zazdrościł innemu, a jednocześnie kochał własną pracę. Przedstawiana była jako uskrzydlona postać kobiety podobnie jak Irys.

Przybyła nieproszona na wesele Peleusa i Tetydy i rzucając między boginie jabłko z napisem „Dla Najpiękniejszej” sprowokowała pośrednio wojnę trojańską, ponieważ wywołało to spór między Herą, Ateną i Afrodytą, rozsądzony przez Parysa który wybrał Afrodytę.

Współcześnie do kultu Eris nawiązują dyskordianizm, Kościół SubGeniuszu i magia chaosu. Jest matką licznych pojęć abstrakcyjnych związanych w szczególności z okrucieństwem i śmiercią:

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]