Etui – Wikipedia, wolna encyklopedia
Etui (fr. étui, wym. etṻi) – niewielki usztywniony pojemnik chroniący różne przedmioty użytkowe i wartościowe.
Może mieć postać jednoczęściowego rozkładanego pudełka, zamykanego pokrowca (futerału) albo prostej pochewki (otwartej lub z klapką zamykającą). Bywa wykonane z rozmaitych materiałów: metalu, skóry, tworzyw sztucznych, tkaniny, a nawet kartonu czy folii. Istotną cechą jest wykonanie z materiału dostatecznie sztywnego lub z wypełnieniem usztywniającym, często z odpowiednimi przegródkami bądź miękką wykładziną wewnętrzną. W tej postaci służy do przechowywania przedmiotów drobnych, łatwych do zgubienia względnie posiadających szczególną wartość.
Do najbardziej rozpowszechnionych i najczęściej używanych należą etui na podręczny telefon, okulary, na biżuterię, odznaczenia i numizmaty, przybory do pisania (zwłaszcza pióro, długopis) oraz kosmetyczne (tzw. przybornik).
Specjalnym rodzajem etui jest również np. papierośnica (cygarnica).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Władysław Kopaliński: Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1983, s. 129
- Słownik wyrazów obcych PWN. Warszawa: PWN, 1991, s. 248