Faustin Soulouque – Wikipedia, wolna encyklopedia

Faustyn I
Ilustracja
ilustracja herbu
Cesarz Haiti
Okres

od 26 sierpnia 1849
do 15 stycznia 1859

Koronacja

18 kwietnia 1852[1][2]

Następca

Fabre Geffrard
jako prezydent Haiti

Prezydent Haiti
Okres

od 1 marca 1847
do od 26 sierpnia 1849

Poprzednik

Jean-Baptiste Riché

Następca

on sam jako cesarz Haiti

Dane biograficzne
Data i miejsce urodzenia

15 sierpnia 1782
Petit-Goâve

Data i miejsce śmierci

3 sierpnia 1867
w Petit-Goâve

Żona

Adélina Lévêque

Dzieci

Célita Soulouque

Odznaczenia
Wielki Mistrz Cywilnego Orderu Krzyża Haitańskiej Legii Honorowej Wielki Mistrz Orderu Świętej Anny (Haiti) Wielki Mistrz Orderu Świętej Marii Magdaleny (Haiti)

Faustin-Élie Soulouque, Faustyn I (ur. 15 sierpnia 1782 w Petit-Goâve, zm. 3 sierpnia 1867 tamże[3]) – prezydent Haiti w latach 1847–1849, cesarz Haiti w latach 1849–1859.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Żołnierz

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie niewolników haitańskich. Był wyznawcą voodoo i zarazem katolikiem. W 1793 podczas rewolucji francuskiej jego właściciel, jakobin Léger-Félicité Sonthonax, nadał mu wolność. W latach 1803–1804 Faustin Soulouque jako szeregowy żołnierz brał udział w wojnie o niepodległość Haiti. W Republice Haiti piął się po szczeblach kariery wojskowej. W 1810 został porucznikiem gwardii konnej prezydenta Alexandre'a Pétiona. Do 1843 dosłużył się stopnia pułkownika. W 1846 został generałem i dowódcą gwardii prezydenckiej Jeana-Baptiste'a Riché.

Prezydent Haiti

[edytuj | edytuj kod]

1 marca 1847 – dzięki staraniom polityków mulackich – został wybrany prezydentem Republiki Haiti. Początkowo był uległy wobec grupy oligarchów sprawujących faktyczną władzę w państwie jednak szybko zmienił front i zaczął tworzyć wokół siebie stronnictwo złożone wyłącznie z podległych mu murzyńskich oficerów.

W 1848, wykorzystując wojsko, odsunął od władzy oligarchię mulacką i wprowadził rządy dyktatorskie. Następnie podjął nieudaną próbę zjednoczenia wyspy Haiti i rozpoczął – zakończoną klęską w 1849 – wojnę z Republiką Dominikany.

Cesarz Haiti

[edytuj | edytuj kod]

Dążąc do wzmocnienia swojej pozycji w państwie, 26 sierpnia 1849 Faustin Soulouque ogłosił się cesarzem Haiti i przyjął imię: „Faustyn I”. We wrześniu 1849 wprowadził nową konstytucję wzorowaną na ustawie zasadniczej I Cesarstwa Francuskiego. Wyeliminował z życia politycznego stanowiących elitę państwa mulatów i oparł swoje rządy na Murzynach.

Postanowił ograniczyć amerykańskie wpływy na wyspie. Podwyższył podatki dla zagranicznych kupców, wprowadził państwowy monopol na handel cukrem, kawą i indygo. Później prowadził wojnę celną z Wielką Brytanią, Francją i Stanami Zjednoczonymi.

Wykorzystując poparcie społeczne ludności murzyńskiej rozpoczął kolejną wojnę z Republiką Dominikany, która także zakończyła się klęską. Po tym niepowodzeniu zaostrzył rządy dyktatorskie. Ignorował parlament, wprowadził krwawe represje wobec przeciwników politycznych.

W 1855 Faustyn I po raz kolejny podjął próbę zjednoczenia wyspy Haiti. W grudniu 1855 w bitwie pod San Tomé jego armia została doszczętnie rozbita przez wojska Dominikany, a on sam zmuszony był ratować się ucieczką.

W tym czasie w kraju coraz bardziej narastało niezadowolenie z jego rządów oraz sprzeciw wobec brutalnych metod panowania. W 1858 przeciwko cesarzowi wybuchł bunt armii, któremu przewodził generał Fabre Geffrard. Rebelianci proklamowali utworzenie republiki. W styczniu 1859 powstańcy zajęli stolicę kraju – Port-au-Prince i zmusili Faustyna I do ucieczki. 15 stycznia 1859 cesarz zrzekł się władzy i wyjechał na Jamajkę. Powrócił na Haiti w 1867. Nie brał już udziału w życiu politycznym. Zmarł niedługo po powrocie. Pochowany został w Fort Soulouque.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Crown of Faustin I – Institut de la Maison Impériale d'Haïti [online] [dostęp 2024-08-10] (ang.).
  2. Faustin I, Emperor of Haiti – Juchter van Bergen Quast [online] [dostęp 2024-08-10] (ang.).
  3. Niektóre źródła jako miejsce śmierci Faustyna I podają miejscowość Anse-à-Veau w departamencie Nippes.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Małgorzata Hertmanowicz-Brzoza, Kamil Stepan, Słownik władców świata, Kraków: Wydawnictwo Zielona Sowa, 2005, ISBN 83-7435-077-6, OCLC 749692036.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]