Finnachta I – Wikipedia, wolna encyklopedia

Finnachta I lub Finnsnechta I, właśc. Elim – legendarny zwierzchni król Irlandii z dynastii Milezjan (linia Íra, syna Mileda) w latach 674-654 p.n.e. Starszy syn i następca Ollama Fodly, zwierzchniego króla Irlandii. Jego właściwym imieniem był Elim. Za jego panowania spadł śnieg ze smakiem wina, który poczernił trawę. Z tego powodu przylgnęło do niego imię Finnachta, połączone z dwóch słów irlandzkich: fion („wino”) i snechta („śnieg”). Finnachta, po dwudziestu latach panowania, zmarł na plagę w Magh Inis, w Ulsterze. Pozostawił po sobie syna Fiachę Finnailchesa, przyszłego zwierzchniego króla Irlandii. Następcą Finnachty na tronie został jego młodszy brat, Slanoll.

• Annala Rioghachta Éireann. Annals of the Kingdom of Ireland by the Four Masters, Vol. I, ed. with translation J. O’Donovan, Second Edition, Dublin 1856, s. 54-55.
• Lebor Gabála Érenn. The Book of the Taking of Ireland, Part V, ed. and translation R. A. Stewart Macalister, Irish Texts Society, Dublin 1956, s. 234-237.
• Truhart P., Regents of Nations. Systematic Chronology of States and Their Political Representatives in Past and Present. A Biographical Reference Book, Part 1: Antiquity Worldwide, München 2000, s. 372, ISBN 3-598-21543-6.