Fokker C-5 – Wikipedia, wolna encyklopedia
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Producent | Atlantic-Fokker |
Typ | samolot pasażerski |
Konstrukcja | metalowa |
Załoga | 2 |
Historia | |
Liczba egz. | 1 |
Dane techniczne | |
Wymiary | |
Rozpiętość | 24,10 m |
Długość | 15,41 m |
Wysokość | 3,86 m |
Masa | |
Własna | 3500 kg |
Użyteczna | 5900 kg |
Osiągi | |
Prędkość przelotowa | 225 km/h |
Dane operacyjne | |
Liczba miejsc | |
12 | |
Użytkownicy | |
United States Army Air Corps |
Fokker C-5 – amerykański samolot transportowy z lat 30. XX wieku, wojskowa wersja samolotu pasażerskiego Fokker F.10.
Historia
[edytuj | edytuj kod]W 1929 United States Army Air Corps zakupił jeden samolot Fokker F.10A, samolot wszedł do służby na wiosnę 1929 z oznaczeniem C-5[1]. Samolot używany był głównie do przewożenia oficerów sztabowych bazy Bolling Field[1]. C-5 mógł przewozić do dwunastu pasażerów, ze stosunkowo dużą jak na ówczesne czasy prędkością przelotową 225 km/h[1].
Przez krótki okres samolot używany był także jako latające laboratorium, jego oryginalne silniki Pratt & Whitney R-1340 Wasp zostały czasowe zastąpione nowymi Wright R-975 w celu ich ewaluacji[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d Fokker C-5. nationalmuseum.af.mil. [dostęp 2013-10-08]. (ang.).