Fortunat Łosiewski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Fortunat Łosiewski (ur. 1688, miejsce urodzenia nie są znane, zm. 11 listopada 1751 w Piotrkowie) – polski duchowny, franciszkanin konwentualny.

Wiadomo, iż w 1706 wstąpił do zakonu św. Franciszka w Krakowie. Stopień bakałarza teologii otrzymał w Akademii Krakowskiej w 1731 lub 1732 r. Był kaznodzieją zwyczajnym w konwencie warszawskim (1726–1729), krakowskim (1731–1736) oraz poznańskim (1738). Równocześnie, w latach 1731–1736, z fundacji Konarskich pełnił urząd kaznodziei katedralnego na Wawelu.

• Powtórna męka Chrystusa Jezusa w Najświętszym Sakramencie w kościele świętego Jana Chrzciciela przesławnej kolegiaty warszawskiej na czwartki postu wielkiego (1729)
• Rozmysł na zmysł to jest Kazania o piąci zmysłach ludzkich (1735)
• Memoryjał kaznodziejski rzeczy ostatecznych wszystkim prawowiernym podany, a raczej Kazania adwentowe o śmierci, sądzie Pańskim, o piekle i niebie (1736)

• "Wielcy kaznodzieje Krakowa: studia in honorem prof. Eduardi Staniek", Kraków, Wydaw. "Unum", 2006.

• Dzieła Fortunata Łosiewskiego w bibliotece Polona