Fuji T-7 – Wikipedia, wolna encyklopedia

Fuji T-7/Fuji T-3 Kai
	; Fuji T-7
	Dane podstawowe
Państwo	Japonia
Producent	Fuji Heavy Industries
Typ	samolot szkolno-treningowy
Załoga	2
	Historia
Lata produkcji	2002–2008
Liczba egz.	49
	Dane techniczne
Napęd	Allison Model 250-B17F
Moc	451 KM
	Wymiary
Rozpiętość	10,04 m
Długość	8,59 m
Wysokość	2,96 m
	Masa
Startowa	1585 kg
	Osiągi
Prędkość maks.	376 km/h
Prędkość przelotowa	298 km/h
	Dane operacyjne
	Multimedia w Wikimedia Commons

Fuji T-7 – japoński samolot szkolno-treningowy o napędzie turbośmigłowym, produkowany przez firmę Fuji Heavy Industries. Samolot stanowi rozwinięcie konstrukcji Fuji T-3, stąd poprzednia nazwa samolotu – Fuji T-3 Kai.

Historia rozwoju

Pod koniec 90. XX wieku podjęto decyzję o pozyskaniu nowego samolotu szkolnego dla Japońskich Powietrznych Sił Samoobrony. Otworzono więc przetarg, który wyłonić miał następcę maszyn Fuji T-3. W 1998 roku wybrano produkt Fuji Heavy Industries – Fuji T-3 Kai, który stanowił głęboką modernizację samolotu Fuji T-3. Dostawy rozpocząć się miały w 2000 roku^[1]^[2]. Decyzja o wyborze T-3 Kai została jednak anulowana po wybuchu afery korupcyjnej, gdzie część wysokiego kierownictwa Fuji została aresztowana za przekupstwo osób odpowiedzialnych za prowadzenie przetargu. Program dotyczący pozyskania nowych maszyn wznowiono w 2000 roku. Finalnie Fuji T-7 został ponownie wybrany. Pierwsze egzemplarze opuściły linię montażową we wrześniu 2002 roku^[3]. Ostatni 49 egzemplarz samolotu dostarczono w 2008 roku^[4].

Konstrukcja

Fuji T-7 to jednosilnikowy samolot szkolno-treningowy, który stanowi głęboką modernizację samolotu Fuji T-3. Napęd stanowi silnik turbośmigłowy Allison Model 250-B17F o mocy 451 KM. Skrzydła proste, w układzie dolnopłatu. Załoga liczy dwie osoby. Fotele pilotów usytuowane są w układzie tandemu. Przedni fotel zajmuje uczeń, zaś tylny instruktor. Zmiany w stosunku do oryginału obejmują także drobne modyfikacje w skrzydłach oraz w nosie samolotu. Nos samolotu jest o 550 mm dłuższy niż w T-3, co spowodowane było wymianą silnika. Zmodyfikowano kokpit w taki sposób, aby był bardziej przestronny niż w poprzedniku. Wprowadzono także układ ogrzewania oraz klimatyzacji^[5]^[3]^[1].

Galeria

Formacja Fuji T-7 w locie
Samolot w czasie kołowania z otwartym kokpitem
Widok od tyłu
Przedni kokpit
Tylny kokpit

Przypisy

↑ ^a ^b T-3 / T-5 / T-7 - Primary Trainer [online], www.globalsecurity.org [dostęp 2022-02-07] .
↑ Fuji T-7 Trainer Aircraft [online], Airforce Technology [dostęp 2022-02-07] (ang.).
↑ ^a ^b Fuji T-7 [online], Academic Dictionaries and Encyclopedias [dostęp 2022-02-07] (ang.).
↑ 航空自衛隊向けＴ－７初等練習機の最終号機を納入 [online] .
↑ AsagumoA. Shinbun AsagumoA., Rocznik wyposażenia Sił Samoobrony 2006-2007, ISBN 4-7509-1027-9 (jap.).

[:0-1] T-3 / T-5 / T-7 - Primary Trainer [online], www.globalsecurity.org [dostęp 2022-02-07] .

[2] Fuji T-7 Trainer Aircraft [online], Airforce Technology [dostęp 2022-02-07] (ang.).

[:1-3] Fuji T-7 [online], Academic Dictionaries and Encyclopedias [dostęp 2022-02-07] (ang.).

[4] 航空自衛隊向けＴ－７初等練習機の最終号機を納入 [online] .

[5] AsagumoA. Shinbun AsagumoA., Rocznik wyposażenia Sił Samoobrony 2006-2007, ISBN 4-7509-1027-9 (jap.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

Samoloty myśliwskie i myśliwsko-bombowe	F-86 F-104 F-15 F-4EJ/EJ Kai
Myśliwce wielozadaniowe	F-1 F-2 F-35
Samoloty szkolno-treningowe i szkolno-bojowe	LM-1 Nikko KM-2 T-1 T-2 T-3 T-4 T-5 T-6 Texan T-7 T-1 Jayhawk T-33 T-34
Samoloty transportowe	C-1 C-2 Beechcraft King Air Boeing 747 Gulfstream IV C-130 YS-11 British Aerospace 125 Cessna Citation Latitude Hawker 800 C-46 C-47
Samoloty zwiadowcze, walki elektronicznej, wczesnego ostrzegania	E-767 E-2 EC-1 RC-2 YS-11EB
Samoloty patrolowe, obserwacyjne	P-2 S-2 P-1 P-2J P-3 PV-2 PS-1 US-2
Tankowce powietrzne	KC-767 KC-46 KC-130
Śmigłowce	UH-60 Black Hawk AH-1 AH-64 H-13 UH-1 AW101 CH-47 EC-135 TH-55 CH-46 KH-4 OH-6 OH-1 SH-60 HH-52 CH-53E H-21 H-19 EC225 Enstrom 480
Bezzałogowe statki powietrzne	RQ-4 KAQ-1 ScanEagle RMAX Fuji TACOM