Muzeum Narodowe w Poznaniu (gmach główny) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Muzeum Narodowe w Poznaniu (gmach główny)

Oddział Muzeum Narodowe w Poznaniu
Budynek historyczny galerii.
Państwo	Polska
Miejscowość	Poznań
Adres	Al. Marcinkowskiego 9, Poznań
Data założenia	18 kwietnia 1919
Dyrektor	prof. dr hab. Wojciech Suchocki[1]
Położenie na mapie Polski Muzeum Narodowe w Poznaniu (gmach główny)
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego Muzeum Narodowe w Poznaniu (gmach główny)
Położenie na mapie Poznania Muzeum Narodowe w Poznaniu (gmach główny)
52°24′31,39″N 16°55′46,34″E/52,408720 16,929540
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Muzeum Narodowe w Poznaniu (gmach główny) – główny gmach Muzeum Narodowego w Poznaniu. Mieści się w Poznaniu przy Al. Marcinkowskiego 9 na Starym Mieście przy granicy z centrum Poznania. Do 2014 występował pod nazwą Galeria Malarstwa i Rzeźby Muzeum Narodowego w Poznaniu^[2]. Mieści jedną z największych kolekcji malarstwa w Polsce.

Jako część Muzeum Narodowego w Poznaniu jest wpisany do Państwowego Rejestru Muzeów, prowadzonego przez ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego, zgodnie z art. 13 ustawy z dnia 21 listopada 1996 r. o muzeach^[3].

Muzeum mieści się w dwóch połączonych budynkach:

• budynku historycznym, wybudowany w 1904, według projektu Carla Hinckeldeyna,
• nowym skrzydle zaprojektowanym na przełomie lat 60. i 70. XX wieku przez architekta Mariana Trzaskę z Warszawy i adaptowanym w latach 90. przez architekta wnętrz Witolda Gyurkovicha (udostępnione dla zwiedzających w 2001)^[4].

Zawiera kolekcje dzieł polskich, europejskich (od średniowiecza do XX w.), a w dziale Starożytność znajdują się zbiory sztuki egipskiej, greckiej, rzymskiej oraz kultur Ameryki prekolumbijskiej. W muzeum znajdują się dzieła należące do takich artystek i artystów jak:

• Sofonisba Anguissola (Gra w szachy)
• Francesco Bassano (Kuźnia Wulkana ok. 1584)
• Marcello Bacciarelli (Portret Konstancji i Stanisława Poniatowskich – rodziców króla Stanisława Augusta Poniatowskiego)
• Giovanni Bellini (Madonna z Dzieciątkiem i fundatorem)
• Bernardo Bellotto Canaletto (Elekcja Stanisława II Agusta na Woli w 1764)
• Paulus Bor (Ariadna, Bachus)
• Olga Boznańska (Portret dwojga dzieci na schodach)^[5]
• Agnolo Bronzino (Portret Cosima I Medyceusza w zbroi ok. 1545)
• Vincenzo Catena (Madonna z Dzieciątkiem i Świętymi 1510-1511)
• Joos van Cleve (Święta Rodzina)
• Lucas Cranach Starszy (Herkules i Omfale)
• Władysław Czachórski (Dama przy oknie)
• Paul Delaroche (Pielgrzymi w Rzymie)
• Aert Gelder (Toaleta damy)
• Wojciech Gerson (Zjawa Barbary Radziwiłłówny)
• Jan van Goyen (Port rybacki)
• Theodor Hildebrandt (Zabójstwo synów Edwarda IV)
• Pieter de Hooch (Wnętrze domu)
• Hans von Kulmbach (Portret króla Zygmunta I Starego)
• Hans Makart (Faun grający na syrindze)
• Jacek Malczewski (Błędne koło, Autoportret w jakuckiej czapce, Śmierć na etapie, W tumanie, Zatruta studnia I)
• Jan Matejko (Założenie Akademii Lubrańskiego w Poznaniu)
• Lorenzo Monaco (Pokłon Trzech Króli 1414)
• Claude Monet (Plaża w Pourville)
• Anton Möller (Model świata i społeczeństwa gdańskiego)
• Johann Friedrich Overbeck (Zaślubiny Marii Panny)
• Jusepe de Ribera (Św. Jan Chrzciciel)
• Salomon van Ruysdael (Połów ryb na Renie 1659)
• Daniel Seghers (Św. Rodzina w wieńcu kwiatów)
• Frans Snyders (Polowanie na dzika)
• Bernardo Strozzi (Porwanie Europy)
• David Teniers (młodszy) (Operacja ok. 1655)
• Jacopo Tintoretto (Bitwa pod Asolą)
• Leon Wyczółkowski
• Stanisław Wyspiański (Madonna z Dzieciątkiem)
• Diego Velázquez (Niewidoma)
• Francisco de Zurbarán (Madonna Różańcowa adorowana przez kartuzów)

Wybrane obrazy malarstwa polskiego i obcego: