French
DeutschGarbiec – Wikipedia, wolna encyklopedia
 Garbiec (po prawej) i Golec (po lewej), widok od południowego zachodu | |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Wysokość | 731[1] m n.p.m. |
Położenie na mapie Sudetów  | |
 50°36′31,51″N 16°34′31,33″E/50,608753 16,575369 | |
Grabiec (niem. Rohmhübel [2]), 731 m n.p.m. – wzniesienie w południowo-zachodniej Polsce, w Sudetach Środkowych, w południowo-wschodniej części Gór Sowich.
Położenie i opis
[edytuj | edytuj kod]Wzniesienie położone na obszarze Chronionionego Obszaru Krajobrazu Gór Sowich i Bardzkich w południowo-wschodniej części Gór Sowich, na południowo-wschodniej ich krawędzi około 1,0 km na północny wschód od centrum Przygórza[1].
Kopulaste wzniesienie o zróżnicowanej rzeźbie i ukształtowaniu oraz dość stromych zboczach: zachodnich i wschodnich oraz łagodniejszych południowych, z wyrazistą stożkowato zakończona częścią szczytową[1]. Wznosi się pomiędzy doliną Piekielnicy i Woliborki w końcowym odcinku bocznego grzbietu, który odchodzi od Szerokiej położonej w grzbietu głównym w kierunku południowo-zachodnim przez wzniesienia: Garncarz Golec, tworząc z nimi wspólny masyw[3]. Od wzniesienia Golec, położonego po południowej stronie oddzielone jest płytko wciętym siodłem. Wzniesienie wyraźnie wydzielają wykształcone doliny górskich potoków. Wschodnie zbocze wzniesienia stromo opada do potoku Woliborka. Wzniesienie zbudowane z prekambryjskich gnejsów i migmatytów[1]. Na ich kontakcie występuje żyła kwarcowa i paleozoiczne dolomity[1]. Zbocza wzniesienia pokrywa niewielka warstwa młodszych osadów z okresu zlodowaceń plejstoceńskich[1]. Cała powierzchnia wzniesienia łącznie z partią szczytową porośnięta jest lasem świerkowym regla dolnego miejscami z domieszką buka[1]. Zboczami wzniesienie poniżej szczytu prowadzą drogi leśne. U podnóża wzniesienia, po zachodniej stronie położona jest miejscowość Przygórze. Położenie wzniesienia, kształt oraz stożkowy szczyt czynią wzniesienie rozpoznawalnym w terenie.
Inne
[edytuj | edytuj kod]- Wzniesienie w przeszłości nosiło nazwę: Rohmhübel[1].
Ciekawostki
[edytuj | edytuj kod]- W przeszłości na wzniesienia prowadzone były roboty górniczo poszukiwawcze[4]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g h Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 11: Góry Sowie, Wzgórza Włodzickie. Wrocław: I-BiS, 1994, s. 124. ISBN 83-85773-12-6.
- ↑ MONITOR POLSKI" Nr. A 44 str.5, poz. 592, l.p. 185. monitorpolski.gov.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-05-29)].
- ↑ Rysunek układu grzbietów Gór Sowich w opracowaniu M.Staffy (nazwy szczytów zostały naniesione przez nieznanego autora). W: Słownik geografii turystycznej Sudetów. Marek Staffa (red.). T. 11: Góry Sowie. Wrocław: Wydawnictwo I–BiS, 1995, s. 21. ISBN 83-85773-12-6.
- ↑ surowce chemiczne Baryt p. Przygórze
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Słownik geografii turystycznej Sudetów. Marek Staffa (redakcja). T. 11: Góry Sowie, Wzgórza Włodzickie. Wrocław: Wydawnictwo I-BiS, 1995, ISBN 83-85773-12-6.
- Sudety Środkowe. Skala 1:40000. Jelenia Góra: Wydawnictwo Turystyczne Plan, 2005. ISBN 83-60044-44-9.
- Góry Sowie, Mapa turystyczna, Skala 1:35000. Wydawnictwo Turystyczne, Plan, Jelenia Góra: 2011. ISBN 978-83-62917-36-5.
- T.Śnieżek, Góry Sowie, Przewodnik, Oficyna wydawnicza "Rewasz", Piastów, 2012,ISBN 83-62460-22-9.