Gawroń – Wikipedia, wolna encyklopedia

Gawroń
Ilustracja
Widok z północnego wschodu
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Pasmo

Beskid Żywiecko-Orawski

Wysokość

766 m n.p.m.

Położenie na mapie powiatu suskiego
Mapa konturowa powiatu suskiego, blisko centrum po prawej na dole znajduje się czarny trójkącik z opisem „Gawroń”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się czarny trójkącik z opisem „Gawroń”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, blisko centrum po lewej na dole znajduje się czarny trójkącik z opisem „Gawroń”
Ziemia49°39′23,0140″N 19°44′43,4613″E/49,656393 19,745406

Gawroń (766 m) – niezbyt wybitny szczyt górski w północno-wschodniej części głównego grzbietu Pasma Policy, które w regionalizacji fizycznogeograficznej Polski według Jerzego Kondrackiego zaliczane jest do Beskidu Żywieckiego[1], w nowszej regionalizacji z 2018 roku do Beskidu Żywiecko-Orawskiego[2]. Na mapie Compassu[3] i w przewodniku turystycznym opisany jako Gawron z wysokością 738 m[4]. Jego grzbietem biegnie granica między wsiami Osielec (stok północny) i Bystra Podhalańska (stok południowy) w województwie małopolskim, w powiecie suskim[5].

Gawroń znajduje się w grzbiecie, który od szczytu Cupla (885 m) opada początkowo w północno-wschodnim, później południowo-wschodnim kierunku poprzez Gawroń do doliny Bystrzanki. Orograficznie prawe zbocza tego grzbietu opadają do doliny potoku Wędźno (dopływ Bystrzanki), z lewych spływa Baranów Potok i Bandurów Potok[6]. Masyw Gawronia jest porośnięty lasem, ale nieco poniżej przełęczy między nim a niższą Łysą Górą znajduje się polanka, z której widoczna jest dolina Skawy, miejscowości Bystra Podhalańska i Jordanów, należące do Beskidu Wyspowego szczyty Szczebel i Luboń Wielki oraz Gorce ze szczytem Turbacz[4].

Szlak turystyczny

[edytuj | edytuj kod]
szlak turystyczny zielony Osielec PKP – Gawroń – Cupel – przełęcz między Cuplem i Drobnym Wierchem. Suma podejść 560 m, czas przejścia 3 godz. 10 min, z powrotem 1 godz. 55 min[4].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Jerzy Kondracki, Geografia regionalna Polski, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1998, s. 318, 330–333, ISBN 83-01-12479-2.
  2. J. Solon i inni, Physico-geographical mesoregions of Poland: Verification and adjustment of boundaries on the basis of contemporary spatial data, „Geographia Polonica”, 91 (2), 2018, s. 143–170.
  3. Beskid Śląski i Żywiecki. Mapa 1:50 000, Kraków: Compass, 2011, s. 1, ISBN 978-83-7605-084-3.
  4. a b c Stanisław Figiel, Urszula Janicka-Krzywda, Wojciech W. Wiśniewski Piotr Krzywda, Beskid Żywiecki: przewodnik, Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2012, s. 310, ISBN 978-83-62460-30-4.
  5. Geoportal. Mapa lotnicza [online] [dostęp 2024-06-18].
  6. Geoportal. Mapa topograficzna [online] [dostęp 2024-06-18].
Panorama z kierunku północno-wschodniego. Gawron widoczny po prawej stronie
Panorama z kierunku północno-wschodniego. Gawron widoczny po prawej stronie