Gena Dimitrowa – Wikipedia, wolna encyklopedia

Gena Dimitrowa
Ilustracja
Gena Dimitrowa jako Tosca
Data i miejsce urodzenia

6 maja 1941
Begleż

Data i miejsce śmierci

11 czerwca 2005
Mediolan

Typ głosu

sopran

Gatunki

opera

Aktywność

1965-2005

Strona internetowa

Gena Dimitrowa (ur. 6 maja 1941 w Begleżu, zm. 11 czerwca 2005 w Mediolanie) – bułgarska śpiewaczka operowa, sopran.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Pochodziła z rodziny chłopskiej. Wykształcenie muzyczne zdobyła w Państwowej Akademii Muzycznej w Sofii w klasie Christo Brambarowa. Następnie kształciła się w szkole przy teatrze La Scala w Mediolanie. Zadebiutowała na scenie w 1965 w roku Abigaille w operze Giuseppe Verdiego Nabucco, w operze narodowej w Sofii[1].

Jej międzynarodową karierę rozpoczęły zwycięstwa w konkursach Voci Verdiane w Busseto (1968) i w Treviso (1972)[1], gdzie śpiewała rolę Amelii w Balu maskowym[2]. W 1974 występowała po raz pierwszy we Francji i w Hiszpanii, przez pięć sezonów była związana z Teatro Colón w Buenos Aires[2]. W 1978 zadebiutowała w operze wiedeńskiej. W latach 1980–1983 występowała regularnie w teatrze Arena di Verona, m.in. w rolach tytułowych w Aidzie, Giocondzie i Turandot[1]. Wykonywała również partie Santuzzy w Rycerskości wieśniaczej, Leonory w Trubadurze, Desdemony w Otello, Manon Lescaut w operze pod tym samym tytułem, Lady Makbet w Makbecie, Minnie w Dziewczynie ze Złotego Zachodu[2] oraz rolę tytułową w Tosce[3].

W 1981 po raz pierwszy wystąpiła w Stanach Zjednoczonych; w Dallas zagrała rolę Elwiry w Ernanim. W 1983 wystąpiła w La Scali w roli Turandot. W latach 1984–1988 występowała na wszystkich najważniejszych scenach Stanów Zjednoczonych[1]. Ponadto w 1984 zagrała Lady Makbet na festiwalu w Salzburgu oraz Turandot w Covent Garden, zaś w 1987 wystąpiła w operze paryskiej w roli Normy. W 1987 ponownie wcieliła się w postać Aidy w inscenizacji wystawionej początkowo w Kairze, następnie zaś m.in. w Buenos Aires, Monachium i Berlinie[1].

Specjalizowała się w rolach przeznaczonych dla sopranów dramatycznych, w późniejszej fazie kariery zaczęła wykonywać także repertuar mezzosopranowy (role Amneris w Aidzie, którą w latach 80. wykonywała na przemian z rolą tytułową, i Eboli w Don Carlosie[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]