Geoglif – Wikipedia, wolna encyklopedia

Biały Koń z Uffington.
Małpa z Nazca.

Geoglif (z gr. γῆ "ziemia", γλύφω glyphō "piszę, rzeźbię, wycinam") – rysunek, figura lub wzór na ziemi sporych rozmiarów (zwykle większy niż 4 metry). Najczęściej tworzony poprzez wykopanie niewielkich rowków, ułożenie kamieni, lub w inny sposób umożliwiający odróżnienie powstałych linii od reszty gruntu stanowiącego w tym przypadku tło dla powstałego w ten sposób obiektu.

Geoglify zwykle przedstawiają zwierzęta, ludzi. Mogą również przedstawiać figury geometryczne w tym często linie, a także inne abstrakcyjne wzory.

Najbardziej znane przykłady geoglifów to:

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]