Gerardo Diego – Wikipedia, wolna encyklopedia

Gerardo Diego
Gerardo Diego Cendoya
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

3 października 1896
Santander

Data i miejsce śmierci

8 lipca 1987
Madryt

Narodowość

hiszpańska

Język

hiszpański

Dziedzina sztuki

poezja

Odznaczenia
Krzyż Wielki Orderu Alfonsa X Mądrego (Hiszpania) Krzyż Wielki Orderu Izabeli Katolickiej (Hiszpania)

Gerardo Diego Cendoya (ur. 3 października 1896 w Santanderze, zm. 8 lipca 1987 w Madrycie) – hiszpański poeta, historyk literatury i muzyk, przedstawiciel Pokolenia 27.

Od 1947 członek Hiszpańskiej Akademii Królewskiej. W literaturze przedstawiciel kreacjonizmu i ultraizmu.

W młodości autor wierszy realistycznych, świadczących o umiejętności odnawiania form tradycyjnych: „El romencenode la novia” (1920) i „Versos humanos” (1925).

Stworzył zbiory poezji: „Imagen” (1922), „Manuel de espumas” (1924). W późniejszych utworach np. „Alondra de verdad” (1941), nawiązywał do barokowego gongoryzmu. Był stronnikiem generała Francisco Franco.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Wielka Encyklopedia Powszechna PWN (1962-1969)

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]

Gerardo Diego (http://www.fundaciongerardodiego.com)