German Masters 2012 – Wikipedia, wolna encyklopedia
| ||||
Liczba uczestników | 40 | |||
---|---|---|---|---|
Miejsce | ||||
Zwycięzca | ||||
II miejsce | ||||
Najwyższy break | 130 Stephen Maguire 147 Mike Dunn (kwalifikacje) |
German Masters 2012 − czwarty rankingowy turniej snookerowy w sezonie 2011/2012. Odbył się w dniach 1 – 5 lutego 2012 roku. Miejscem rozegrania była ponownie hala Berlin Tempodrom w stolicy Niemiec.
W kwalifikacjach do turnieju Anglik Mike Dunn wbił swojego pierwszego w karierze breaka maksymalnego w meczu z Kurtem Maflinem.
Obrońcą tytułu był Walijczyk Mark Williams.
Nagrody
[edytuj | edytuj kod]Zwycięzca: 50 000 €
Finalista: 30 000 €
1/2 finału: 15 000 €
1/4 finału: 9000 €
ostatnia 16: 6000 €
ostatnia 32: 3750 €
ostatnia 48: 1500 €
Najwyższy break: 2000 €
Łączna pula nagród: 280 000 €
Zawodnicy
[edytuj | edytuj kod]Zawodnicy rozstawieni
[edytuj | edytuj kod]
|
Zawodnicy nierozstawieni
[edytuj | edytuj kod]W nawiasie podano miejsce w oficjalnym rankingu po UK Championship:
|
|
Runda dzikich kart
[edytuj | edytuj kod]Runda dzikich kart została rozegrana podczas pierwszego dnia turnieju, czyli 1 lutego.
Mecz | Wynik | ||
---|---|---|---|
WC1 | Ken Doherty | 5 – 1 | Patrick Einsle |
WC2 | Adrian Gunnell | 5 – 3 | Peter Bullen |
WC3 | Yu Delu | 5 – 3 | Chris Norbury |
WC4 | Mike Dunn | 3 – 5 | Craig Steadman |
WC5 | Liu Song | 5 – 0 | Soner Sari |
WC6 | James Wattana | w/o–w/d | Mario Wehrmann |
WC7 | Paul Davison | 5 – 2 | Krzysztof Wróbel |
WC8 | Tom Ford | 5 – 1 | Philip Arnold |
Drabinka turniejowa
[edytuj | edytuj kod]Finał
[edytuj | edytuj kod]Finał: Do 17 frame’ów Berlin Tempodrom, Berlin, Niemcy, 5 lutego 2012. Sędzia: Michaela Tabb | ||
Ronnie O’Sullivan | 9 – 7 | Stephen Maguire |
Sesja południowa: 111–26 (111), 0–130 (130), 8-106 (106), 5-132 (128), 58–73 (O’Sullivan 58), 63–8, 20–69 (55), 75–24 (75) Sesja wieczorna: 0-115 (69), 96-40 (96), 78-0 (54), 68-59 (Maguire 52), 94–37 (67), 75–31, 43–75 (75), 66–41 | ||
111 | Najwyższy break | 130 |
1 | Breaki stupunktowe | 3 |
6 | Breaki 50-punktowe | 7 |
Breaki stupunktowe turnieju
[edytuj | edytuj kod]Ta sekcja będzie uzupełniana w trakcie turnieju.
Snookerzysta | Breaki |
Stephen Maguire | 130, 128, 106, 100 |
---|---|
Ali Carter | 129 |
Stuart Bingham | 128 |
Shaun Murphy | 128 |
Ronnie O’Sullivan | 123, 111, 110 |
Barry Hawkins | 113 |
Mark Selby | 111, 104 |
Judd Trump | 111 |
Peter Ebdon | 109 |
Mark Williams | 107 |
Mike Dunn | 102 |
Ricky Walden | 102 |
Joe Perry | 102 |
Stephen Lee | 101 |
Tom Ford | 100 |
Kwalifikacje
[edytuj | edytuj kod]Mecze kwalifikacyjne do turnieju odbyły się w dniach 21 – 25 listopada 2011 roku w World Snooker Academy w Sheffield w Anglii. Wyłoniły one 16 zawodników: 8 z nich zagra od razu w głównym turnieju, natomiast 8 pozostałych zagra mecze z zawodnikami, którzy otrzymają dzikie karty.
Decydująca runda kwalifikacji
[edytuj | edytuj kod]Zawodnik | Wynik | Zawodnik |
---|---|---|
Ken Doherty | 5 – 4 | Sam Craigie |
Peter Ebdon | 5 – 4 | Jimmy White |
Marco Fu | 1 – 5 | Adrian Gunnell |
Jamie Cope | 3 – 5 | Yu Delu |
Joe Perry | 5 – 3 | Robert Milkins |
Andrew Higginson | 5 – 2 | Jamie Jones |
Mark King | 3 – 5 | Mike Dunn |
Marcus Campbell | 5 – 3 | Peter Lines |
Fergal O’Brien | 4 – 5 | Liu Song |
Stephen Hendry | 1 – 5 | James Wattana |
Ricky Walden | 5 – 1 | Liu Chuang |
Barry Hawkins | 5 – 4 | Andy Hicks |
Dominic Dale | 4 – 5 | Paul Davison |
Tom Ford | 5 – 0 | Anthony Hamilton |
Ryan Day | 5 – 4 | Anthony McGill |
Mark Davis | 5 – 2 | Michael White |
Breaki stupunktowe kwalifikacji
[edytuj | edytuj kod]
|
|