Giovanni Archinto – Wikipedia, wolna encyklopedia

Giovanni Archinto

Kardynał biskup
Data i miejsce urodzenia	10 sierpnia 1736 Mediolan
Data i miejsce śmierci	9 lutego 1799 Mediolan
Prefekt Kongregacji ds. Obrzędów
Okres sprawowania	1781–1799
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Diakonat	2 marca 1760
Prezbiterat	3 marca 1760
Sakra biskupia	8 grudnia 1766
Kreacja kardynalska	15 kwietnia 1776 Pius VI
Kościół tytularny	SS. XII Apostoli diecezja Sabina-Poggio Mirteto
Multimedia w Wikimedia Commons

Giovanni Archinto (ur. 10 sierpnia 1736 w Mediolanie, zm. 9 lutego 1799 tamże) – włoski kardynał.

Urodził się 10 sierpnia 1736 roku w Mediolanie, jako syn Filippa Archinta i Giulii Borromeo-Arese^[1]. Studiował na Uniwersytecie Pawijskim i La Sapienzy, gdzie uzyskał doktorat utroque iure^[1]. Był szambelanem Klemensa XIII i referendarzem Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej^[1]. 2 marca 1760 roku przyjął święcenia diakonatu, a dzień później – prezbiteratu^[2]. Następnie został protonotariuszem apostolskim i relatorem Świętej Konsulty^[1]. 1 grudnia 1766 roku został wybrany tytularnym arcybiskupem Filippi, a tydzień później przyjął sakrę^[2]. W latach 1766–1769 pełnił funkcję nuncjusza apostolskiego w Toskanii, a ponadto był asystentem Tronu Papieskiego i prefektem Pałacu Apostolskiego^[1]. 15 kwietnia 1776 roku został kreowany kardynałem in pectore^[2]. Jego nominacja na kardynała prezbitera została ogłoszona 20 maja tego samego roku i nadano mu kościół tytularny SS. XII Apostoli^[2]. W 1781 roku został prefektem Kongregacji ds. Obrzędów^[2]. 1 czerwca 1795 roku został podniesiony do rangi kardynała biskupa i otrzymał diecezję suburbikarną Sabina-Poggio Mirteto^[2]. W czasie francuskiej okupacji Rzymu, został wygnany do Mediolanu, gdzie zmarł 9 lutego 1799 roku^[1].