French
DeutschGiuseppe Valentini (albanista) – Wikipedia, wolna encyklopedia
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Wyznanie | |
| Inkardynacja | |
| Śluby zakonne | 1921 |
| Prezbiterat | 15 lipca 1930 |
| Odznaczenia | |
 | |
Giuseppe Valentini SJ (alb. Zef Valentini; ur. 1 lipca 1900 w Padwie, zm. 16 listopada 1979 w Mediolanie) – włoski jezuita i duchowny katolicki, także albanista[1] i bizantynolog[2].
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]W 1910 roku rozpoczął naukę w szkole katolickiej w Padwie, jednak ze względu na pogorszenie swojego stanu zdrowia w 1912 roku naukę kontynuował prywatnie[3] u dyrektora tejże szkoły, Gaetana Sartoriego[1]. W 1918 roku został powołany do odbycia służby wojskowej, którą pełnił w Pałacu Królewskim w Casercie[3][1].
4 listopada 1919 roku wstąpił do zakonu jezuitów w Gorycji, dwa lata później złożył śluby zakonne[3][4]. Został wysłany do Szkodry, gdzie uczył się w kolegium jezuickim języka włoskiego, greckiego i łacińskiego, a w 1924 roku wrócił do Włoch i przez dwa lata studiował filozofię w Chieri[3][4]. Po ukończeniu nauki wrócił do Szkodry, gdzie do 1928 roku pracował w seminarium papieskim jako wykładowca, następnie w latach 1928–1932 studiował teologię w Chieri; w tym czasie otrzymał dnia 15 lipca 1930 roku święcenia kapłańskie z rąk prałata Tommaso Beruttiego[3][4]. Ponownie został wysłany do Szkodry, gdzie wrócił do pracy wykładowcy w papieskim seminarium, jednocześnie kierował czasopismami Leka (1932–1943) oraz Lajmtari i Zemërs s’Krishtit (1933–1939)[3][4].
W 1940 roku wraz z Ernestem Koliqim współzałożył Królewski Instytut Studiów Albańskich[4][5][6]; na zlecenie tejże instytucji w 1943 roku prowadził badania w Rzymie[3]. Został zaocznie skazany na karę śmierci przez albańskie władze komunistyczne[7].
W 1945 roku przeniósł się do Mediolanu, gdzie kierował katolickim czasopismem Letture[3][4][7]. Został także wybrany na prezesa Stowarzyszenia Katolickich Czasopism Krytycznych oraz Katolickiego Stowarzyszenia Księży Pisarzy, a także mianowany asystentem generalnym Związku Włoskich Wydawców i Księgarzy Katolickich[3].
Pracował jako wykładowca na Papieskim Instytucie Wschodnim oraz na Uniwersytecie w Palermo, gdzie wykładał albanistykę[7], bizantynologię oraz starożytną literaturę chrześcijańską[3]. W 1957 roku założył w Rzymie czasopismo Shêjzat-Le Pleiadi, wpłynął także na utworzenie kilku czasopism promujących literaturę arboreską[3][4].
Zmarł 16 listopada 1979 roku w Mediolanie, jego pogrzeb odbył się dwa dni później[4].
Prace naukowe[3][4]
[edytuj | edytuj kod]- Dizionario bio-bibliografico illirico e albanese (1937-1940)[8]
- Contributi alla cronologia albanese (I tom - 1942; II tom - 1944)
- La famiglia nel diritto tradizionale albanese (1945)
- Il diritto delle comunità nella tradizione giuridica albanese (1956)
- Lo statuto personale in Albania all’epoca di Skanderbeg. Appunti dagli archivi della Repubblica veneta (1967)
- Domus ecclesiae. L’edificio sacro cristiano (1969)
- La legge delle montagne albanesi nelle relazioni della missione volante 1880-1932 (1969)
Odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]7 maja 2012 roku prezydent Albanii Bamir Topi pośmiertnie uhonorował go Orderem Skanderbega[7].
Życie prywatne
[edytuj | edytuj kod]Syn Alberta i Margherity Olivetto[3]; ojciec pracował jako kamieniarz[4].
Miał brata Filvio Cordignano[3].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Ndriçim Kulla: Studiuesi italian që punoi për Shqipërinë. shekulli.com.al, 2015-01-30. [dostęp 2019-09-24]. (alb.).
- ↑ Padre Giuseppe Valentini S.J. (1900–1979): Albanologo e bizantinista. Vita e opere. jesuitonlinebibliography.bc.edu, 2008. (wł.).
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n Ardian Ndreca: VALENTINI, Giuseppe. treccani.it. (wł.).
- ↑ a b c d e f g h i j Atë Zef Valentini S.J.: Ndihmesa e misionarit jezuit, Atë Zef Valentini, për kulturën shqiptare. archivioradiovaticana.va, 2013-11-15. (alb.).
- ↑ Historiku i Institutit të Studimeve Shqiptare. akti.gov.al. [dostęp 2017-04-05]. (alb.).
- ↑ Giuseppe Valentini. prabook.com. (ang.).
- ↑ a b c d Albania. Onorificenza alla memoria di Padre Valentini. gesuiti.it, 2012-06-08. (wł.).
- ↑ Lindita Kazazi: Pikëtakime dhe ndikime të italishtes me shqipen. doktoratura.unitir.edu.al, 2014. s. 105-106. [dostęp 2019-09-24]. (alb.).