Grabowa Buchta – Wikipedia, wolna encyklopedia

Grabowa Buchta

osada leśna
Państwo	Polska
Województwo	kujawsko-pomorskie
Powiat	świecki
Gmina	Osie
Sołectwo	Wałkowiska
Liczba ludności	20
Strefa numeracyjna	52
Kod pocztowy	86-150[2]
Tablice rejestracyjne	CSW
SIMC	0093125
Położenie na mapie Polski Grabowa Buchta
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego Grabowa Buchta
Położenie na mapie powiatu świeckiego Grabowa Buchta
Położenie na mapie gminy Osie Grabowa Buchta
53°32′15″N 18°23′06″E/53,537500 18,385000[1]

Grabowa Buchta – osada leśna kociewska w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie świeckim, w gminie Osie przy drodze powiatowej Osie-Laskowice i na południowo-wschodnim krańcu kompleksu Borów Tucholskich w bliskim sąsiedztwie leśniczówki Zajęczy Kąt.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bydgoskiego.

We wsi są zlokalizowane dwie aleje przydrożne uznane za pomniki przyrody^[3]:

• dębowa aleja przydrożna złożona z 87 drzew o obwodach od 144 do 305 cm
• lipowa śródleśna aleja złożona z 19 drzew o obwodach od 171 do 480 cm.

Wieś należy historycznie do najpóźniejszych lokacji obszaru Borów Tucholskich nawiązujących do kolonizacji niemieckiej zaboru pruskiego. Nazwa miejscowości jest hybrydą językową języków polskiego i niemieckiego (człon "Grabowa" odnosi się do okolicznego lasu grabowego, natomiast "Buchta" – do położenia na wykarczowanej polanie będącej zakolem Wdy stanowiącym swego rodzaju zatokę – po niemiecku "zatoka" to "die Bucht"). Mieszkańcy jednak twierdzą, iż drugi człon nazwy osady pochodzi od buchtujących dzików

Na jej terenie usytuowany jest nieczynny cmentarz ewangelicki^[4].