Grand Prix Południowej Afryki 1983 – Wikipedia, wolna encyklopedia

Grand Prix Południowej Afryki 1983
Southern Sun Hotels South African Grand Prix
15. wyścig z 15 w sezonie
380. Grand Prix Formuły 1
Tor Kyalami
Południowa Afryka Kyalami
Data

15 października 1983

Trasa
Liczba okrążeń

77

Długość okrążenia

4,104 km

Dystans

320,112 km

Uczestnicy
Zgłoszenia

25 kierowców

Zakwalifikowało się

25 kierowców

Ukończyło wyścig

12 kierowców

Wyniki
Pole position

Patrick Tambay
(1:06.554, Ferrari)

Zwycięzca

Riccardo Patrese
(1h:33:25,708, Brabham-BMW)

Najszybsze
okrążenie

Nelson Piquet
(1:08.278, Brabham-BMW)

15. Grand Prix w sezonie 1983
Poprzednie

Grand Prix Europy

Grand Prix Południowej Afryki
1982 1983 1984

Grand Prix Południowej Afryki 1983 (oryg. Southern Sun Hotels South African Grand Prix) – ostatnia runda Mistrzostw Świata Formuły 1 w sezonie 1983, która odbyła się 15 października 1983, po raz 16. na torze Kyalami.

29. Grand Prix Południowej Afryki, 19. zaliczane do Mistrzostw Świata Formuły 1.

Wyścig

[edytuj | edytuj kod]
Poz Nr Kierowca konstruktor Okrążenie Czas/Powód n.u Poz. start. Punkty
1 6 Włochy Riccardo Patrese Brabham-BMW 77 1h:33:25,708 3 9
2 22 Włochy Andrea de Cesaris Alfa Romeo 77 + 9.319 9 6
3 5 Brazylia Nelson Piquet Brabham-BMW 77 + 21.969 2 4
4 35 Wielka Brytania Derek Warwick Toleman-Hart 76 + 1 okr. 13 3
5 1 Finlandia Keke Rosberg Williams-Honda 76 + 1 okr. 6 2
6 16 Stany Zjednoczone Eddie Cheever Renault 76 + 1 okr. 14 1
7 4 Stany Zjednoczone Danny Sullivan Tyrrell-Ford 75 + 2 okr. 19  
8 29 Szwajcaria Marc Surer Arrows-Ford 75 + 2 okr. 22  
9 30 Belgia Thierry Boutsen Arrows-Ford 74 + 3 okr. 20  
10 25 Francja Jean-Pierre Jarier Ligier-Ford 73 + 4 okr. 21  
11 8 Austria Niki Lauda McLaren-TAG 71 Electrical 12  
12 17 Wielka Brytania Kenny Acheson RAM-Ford 71 + 6 okr. 24  
Niesklasyfikowani
NS 12 Wielka Brytania Nigel Mansell Lotus-Renault 68 niesklasyfikowany 7  
NS 26 Brazylia Raúl Boesel Ligier-Ford 66 niesklasyfikowany 23  
NU 3 Włochy Michele Alboreto Tyrrell-Ford 60 silnik 18  
NU 27 Francja Patrick Tambay Ferrari 56 turbo 1  
NU 36 Włochy Bruno Giacomelli Toleman-Hart 56 turbo/pożar 16  
NU 15 Francja Alain Prost Renault 35 turbo 5  
NU 31 Włochy Corrado Fabi Osella-Alfa Romeo 28 silnik 25  
NU 11 Włochy Elio de Angelis Lotus-Renault 20 silnik 11  
NU 28 Francja René Arnoux Ferrari 9 silnik 4  
NU 23 Włochy Mauro Baldi Alfa Romeo 5 silnik 17  
NU 9 Niemcy Manfred Winkelhock ATS-BMW 1 silnik 8  
NU 2 Francja Jacques Laffite Williams-Honda 1 poślizg 10  
NU 32 Włochy Piercarlo Ghinzani Osella-Alfa Romeo 1 silnik 26  
Zdyskwalifikowani
DYS 7 Wielka Brytania John Watson McLaren-TAG 18 wyprzedzanie na okr. formującym 15  

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]