Halszka Górny – Wikipedia, wolna encyklopedia

Halszka Górny
doktor habilitowany nauk humanistycznych
Specjalność: językoznawstwo
Doktorat

8 kwietnia 2002
Uniwersytet Jagielloński

Habilitacja

26 lutego 2014
Instytut Języka Polskiego PAN

Uczelnia

Instytut Języka Polskiego PAN
Uniwersytet Rzeszowski

Halszka Górny – polska językoznawczyni, która interesuje się głównie onomastyką.

Halszka Górny uzyskała stopień doktora nauk humanistycznych na Uniwersytecie Jagiellońskim w roku 2002 na podstawie rozprawy Nazwiska mieszkańców wybranych miejscowości dawnej ziemi sanockiej w świetle interferencji etniczno-językowej (XV-XIX w.). Procesy kreacji i stabilizacji, napisanej pod kierunkiem promotor Barbary Greszczuk[1]. Habilitowała się w roku 2014 na podstawie rozprawy pod tytułem Nazwy własne w piśmiennictwie pamiętnikarskim XIX wieku. Perspektywa funkcjonalno-tekstologiczna[2].

Halszka Górny związana jest z Instytutem Języka Polskiego PAN, gdzie jest profesorem i pełni funkcję przewodniczącej Rady Naukowej[3]. Wcześniej zatrudniona była na Uniwersytecie Rzeszowskim[4]. Bierze udział w projekcie Najczęstsze nazwiska w Polsce — współczesność i historia. Słownik elektroniczny[5]. W roku 2015 otrzymała odznaczenie państwowe - Brązowy Medal za Długoletnią Służbę[6]. Od 2022 r. jest redaktor naczelną czasopisma naukowego Onomastica[7].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]