Henryk Spaltenstein – Wikipedia, wolna encyklopedia

Henryk Spaltenstein

podpułkownik artylerii
Data i miejsce urodzenia	13 grudnia 1896 Lwów
Data śmierci	1973
Przebieg służby
Siły zbrojne	Wojsko Polskie Wojsko Polskie we Francji Polskie Siły Zbrojne
Jednostki	80 Pułk Piechoty, DOK III, 29 Pułk Artylerii Polowej 5 Dywizja Piechoty 19 Pułk Artylerii Lekkiej 1 Wileński Pułk Artylerii Lekkiej
Stanowiska	dowódca dywizjonu
Główne wojny i bitwy	wojna polsko-bolszewicka II wojna światowa kampania wrześniowa
Odznaczenia

Henryk Lucjan Spaltenstein (ur. 13 grudnia 1896 we Lwowie, zm. 1973) – podpułkownik artylerii Wojska Polskiego. W 1960 awansowany na pułkownika przez władze emigracyjne.

Urodził się 13 grudnia 1896 we Lwowie^[1]. W 1913 ukończył IV klasę w Filii C. K. Gimnazjum w Stryju^[2]. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Został awansowany do stopnia porucznika piechoty ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919^[3][4]. W 1923, 1924 był oficerem 80 pułku piechoty (garnizon Słonim), w tym w 1923 jako nadetatowy był przydzielony do Oddziału I Sztabu w Dowództwie Okręgu Korpusu Nr III w Grodnie^[5][6]. Został przeniesiony do korpusu oficerów artylerii i zweryfikowany w stopniu porucznika artylerii ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919^[7]. W 1928 był oficerem 29 pułku artylerii polowej w Grodnie^[8]. 27 stycznia 1930 awansował na kapitana ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1930 i 3. lokatą w korpusie oficerów artylerii^[9]. W 1932 był oficerem 5 Dywizji Piechoty we Lwowie^[10]. W 1939, w stopniu majora, pełnił służbę w 19 pułku artylerii lekkiej w Nowej Wilejce na stanowisku dowódcy IV dywizjonu^[11][12]. Na tym stanowisku walczył w kampanii wrześniowej.

Po przedostaniu się do Francji został oficerem Wojska Polskiego we Francji. W 1940 pełnił funkcję dowódcy III dywizjonu 1 Wileńskiego pułku artylerii lekkiej^[13]. Później został oficerem Polskich Sił Zbrojnych.

Po wojnie pozostał na emigracji. W 1960 został awansowany do stopnia pułkownika artylerii^[14]. Był członkiem Rady Rzeczypospolitej Polskiej III kadencji (od 9 września 1963 do 20 lipca 1968, z ramienia Związku Ziem Wschodnich), IV kadencji (od 8 października 1969 do 7 listopada 1970, z ramienia Związku Socjalistów Polskich^[15]). Zmarł w 1973^[16].

• Zarys historji wojennej 29-go Litewsko-Białoruskiego Pułku Artylerji Polowej (1930, wyd. Wojskowe Biuro Historyczne, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920)

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (za wojnę 1939–1945)^[17] nr 12299^[18]
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (3 maja 1966)^[19]
• Krzyż Walecznych
• Złoty Krzyż Zasługi (25 maja 1939)^[20]
• Krzyż Zasługi Wojsk Litwy Środkowej

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
• Maciej Szczurowski: Artyleria Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie w II wojnie światowej. Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek, 2001. ISBN 83-7174-918-X.
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935–1939. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, 2004. ISBN 978-83-7188-691-1.
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik Oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.