Herb Norwegii – Wikipedia, wolna encyklopedia

Herb Norwegii – jeden z najstarszych symboli państwowych w Europie. Został zaczerpnięty z osobistego herbu rodziny królewskiej.

W 1280 roku król Erik Magnusson dodał koronę i srebrny topór do lwa. Topór jest symbolem męczeństwa świętego Olafa i został użyty do zabicia go w bitwie pod Stiklestad w 1030 roku.

Wzór norweskiego herbu państwowego był zmieniany dosyć często przez heraldyków. Topór był kilkakrotnie zmieniany (najczęściej zmieniano wielkość topora, który w pewnym okresie został zmieniony na halabardę). Obecny wzór herbu został przyjęty 20 maja 1992.

Zobacz też

[1] Republika Kosowa jest uznawana przez 105 ze 193 państw członkowskich ONZ, 23 z 28 UE i 24 z 28 NATO, w tym Polskę.

[2] Zakon stanowi suwerenny podmiot prawa międzynarodowego

[3] Mołdawska Republika Naddniestrza nie jest uznawana przez żadne państwo

[A]

[B]

[C]

Państwa niepodległe	Albania Andora Austria Belgia Białoruś Bośnia i Hercegowina Bułgaria Chorwacja Czarnogóra Czechy Dania Estonia Finlandia Francja Grecja Hiszpania Holandia Irlandia Islandia Kazachstan Kosowo^[A] Liechtenstein Litwa Luksemburg Łotwa Macedonia Północna Malta Mołdawia Monako Niemcy Norwegia Polska Portugalia Rosja Rumunia San Marino Serbia Słowacja Słowenia Szwajcaria Szwecja Turcja Ukraina Watykan Węgry Wielka Brytania Włochy Zakon Maltański^[B]
Terytoria zależne	Gibraltar Guernsey Jersey Wyspa Man Wyspy Owcze
Państwa nieuznawane na arenie międzynarodowej	Naddniestrze^[C]