Hieronim Romanowski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Hieronim Romanowski
Cerber
kapitan kapitan
Data i miejsce urodzenia

17 stycznia 1910
Korsówka

Data i miejsce śmierci

29 maja 1978
Gorzów Wielkopolski

Przebieg służby
Lata służby

1933–1944

Siły zbrojne

Wojsko Polskie
ZWZ-AK

Jednostki

86 pułk piechoty
206 pułk piechoty rez.
12 Oszmiańska Brygada Armii Krajowej

Stanowiska

dowódca oddziału zwiadu
dowódca kompanii ckm
dowódca partyzanckiej brygady AK

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa
(kampania wrześniowa)

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari

Hieronim Romanowski (ur. 17 stycznia 1910 w Korsówce, zm. 29 maja 1978 w Gorzowie Wielkopolskim) – porucznik piechoty Wojska Polskiego II RP, kapitan Armii Krajowej, kawaler Krzyża Srebrnego Orderu Wojennego Virtuti Militari.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Syn Konstantego (kolejarza) i Adeli z domu Bejnarowicz[a]. Ukończył cztery klasy wileńskiego gimnazjum im. Juliusza Słowackiego, po czym wstąpił do Korpusu Kadetów Nr 1 we Lwowie. W latach 1930–1933 kształcił się w Szkole Podchorążych Piechoty w Ostrowi Mazowieckiej[1].

Zarządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej Ignacego Mościckiego mianowany został na stopień podporucznika w korpusie oficerów piechoty, ze starszeństwem z dnia 15 sierpnia 1933 i 257. lokatą[2] oraz przydzielony do 86 pułku piechoty z Mołodeczna. Na dzień 5 czerwca 1935 była to już 254. lokata w swoim starszeństwie, a zarazem 373. lokata łączna pośród wszystkich podporuczników piechoty[3]. Do rangi porucznika piechoty awansował ze starszeństwem z dnia 1 stycznia 1936 i 246. lokatą[2][4]. Na dzień 23 marca 1939 zajmował stanowisko dowódcy oddziału zwiadu w 86 pułku piechoty[5].

Uczestnik kampanii wrześniowej - na stanowisku dowódcy 3 kompanii ckm w 206 pułku piechoty rez. walczył w obronie Lwowa[b]. Dwukrotnie ranny, uniknął niewoli i przedostał się do Wilna, gdzie podjął pracę jako robotnik. Od 1940 w konspiracji - początkowo w Związku Walki Zbrojnej, a następnie w Armii Krajowej. Służbę pełnił jako oficer sztabu garnizonu Wilno (do 1942) i oficer sztabu Inspektoratu F Okręgu Wilno AK (od połowy 1942). Od marca 1944 dowódca 12 Oszmiańskiej Brygady Armii Krajowej, toczył walki na podległym mu obszarze. Aresztowany przez NKWD, internowany w Riazaniu i więziony, do Polski powrócił w 1947. Pracował w Pile i w Spółdzielni Spożywców w Gorzowie Wielkopolskim. Żonaty z Janiną Mosiewicz. W 1965 odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari[1]. Zmarł w Gorzowie Wielkopolskim i spoczywa na tamtejszym cmentarzu komunalnym (kwatera: 20B, rząd: 11, grób: 13)

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]
  1. Hieronim Romanowski pochodził z rodziny o rodowodzie tatarsko-polskim, osiadłej w XVIII wieku w Kurlandii.
  2. W pracy pod redakcją Bogusława Polaka podano, że w dniu 12 września 1939 Hieronim Romanowski został awansowany do rangi kapitana.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]