Hugo Lloris – Wikipedia, wolna encyklopedia
Data i miejsce urodzenia | 26 grudnia 1986 | ||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Wzrost | 188 cm[1] | ||||||||||||||||||||||||||||||||
Pozycja | |||||||||||||||||||||||||||||||||
Informacje klubowe | |||||||||||||||||||||||||||||||||
Klub | |||||||||||||||||||||||||||||||||
Numer w klubie | 1 | ||||||||||||||||||||||||||||||||
Kariera seniorska[a] | |||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||
Kariera reprezentacyjna | |||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||
Odznaczenia | |||||||||||||||||||||||||||||||||
Hugo Lloris (wym. [yɡo lɔʁis]; ur. 26 grudnia 1986 w Nicei) – francuski piłkarz, występujący na pozycji bramkarz występujący w Los Angeles FC. W latach 2008–2022 reprezentant Francji. Złoty medalista Mistrzostw Świata 2018, srebrny medalista Mistrzostw Świata 2022.
Młodość i życie prywatne
[edytuj | edytuj kod]Matka Llorisa była prawniczką, a ojciec, o katalońskim pochodzeniu, bankierem[2][3][4]. Ma młodszego brata Gautiera, który również jest piłkarzem[5]. W 2008 zmarła jego matka[6]. Jako młodzieniec uprawiał tenis, wraz z klubowym kolegą Yoannem Gourcuffem, aż do 13 roku życia[3]. 10 sierpnia 2010 roku znalazł się na okładce gry sportowej FIFA 11 we francuskiej wersji, wraz z Karimem Benzemą[7]. 23 września tego samego roku ogłosił narodziny swojej córki[8]. Od 7 lipca 2012 żonaty z Marine, właścicielką butiku i projektantką mody. W 2014, tuż przed mundialem w Brazylii, urodziła się druga córka piłkarza, Giuliana.
Kariera klubowa
[edytuj | edytuj kod]Początki
[edytuj | edytuj kod]Karierę rozpoczynał w 2005 w OGC Nice. W lidze zadebiutował 18 marca 2006 w spotkaniu z AS Nancy. W tym samym roku dotarł także do finału Pucharu Ligi Francuskiej. Miejsce w podstawowej jedenastce swojego zespołu wywalczył w sezonie 2006/2007, kiedy to wygrał rywalizację z doświadczonym Lionelem Letizim i wystąpił w 37 ligowych spotkaniach. Nicea zajęła wówczas dopiero szesnaste miejsce w Ligue 1 mając cztery punkty przewagi nad strefą spadkową. We wrześniu 2007 doznał kontuzji kolana i musiał pauzować przez miesiąc[9].
Olympique Lyon
[edytuj | edytuj kod]W marcu 2008 francuskie media podały informację, że pozyskaniem francuskiego bramkarza zainteresowany jest Olympique Lyon[10][11], z którego po zakończeniu sezonu odszedł Grégory Coupet. Pod koniec maja Lloris podpisał kontrakt z tym klubem. Zadebiutował 1 sierpnia w meczu z Toulouse FC, w którym Lloris zachował czyste konto, a Olympique Lyon wygrał 3:0. Od początku sezonu 2008/2009 stał się podstawowym bramkarzem Lyonu. W sezonie 2008/2009 zagrał w 35 ligowych meczach, a w 2009/2010 – 36. W sezonie 2011/2012 został wybrany najlepszym bramkarzem francuskiej ekstraklasy.
Tottenham Hotspur
[edytuj | edytuj kod]31 sierpnia 2012 podpisał kontrakt z Tottenhamem Hotspur[12]. Sezon 2012/2013 ukończył z 25 występami, w których zachować 9 czystych kont. W lipcu 2014 podpisał nowy 5-letni kontrakt. W sierpniu 2015 menedżer Mauricio Pochettino mianował Llorisa kapitanem drużyny[13]. Podczas spotkania ligowego z Brighton w sezonie 2017/18 bramkarz wystąpił po raz 250 dla drużyny Spurs[14].
Kariera reprezentacyjna
[edytuj | edytuj kod]Lloris ma za sobą występy w młodzieżowych reprezentacjach Francji. W 2005 razem z drużyną do lat dziewiętnastu wywalczył mistrzostwo Europy pokonując w finale Anglików. 5 lutego 2008 w spotkaniu z Demokratyczną Republiką Konga Lloris zadebiutował w kadrze B. Do seniorskiej reprezentacji po raz pierwszy został powołany 24 marca na towarzyskie mecze z Anglią i Mali. W kadrze zastąpił wówczas kontuzjowanego Sébastiena Freya[15]. Debiut w zespole narodowym Lloris zaliczył jednak dopiero 19 listopada w zremisowanym 0:0 towarzyskim pojedynku z Urugwajem. W lutym 2012 selekcjoner Laurent Blanc mianował go kapitanem reprezentacji Francji[16]. Był podstawowym zawodnikiem na Mistrzostwach Europy 2016, gdzie Trójkolorowi dotarli do finału, przegrywając 0:1 z Portugalią po dogrywce. 21 czerwca 2018 wystąpił po raz setny w narodowych barwach w spotkaniu grupowym Mistrzostw Świata 2018 przeciwko Peru[17]. 15 lipca zdobył Mistrzostwo Świata, gdzie w finale Francja pokonała 4:2 Chorwację[18].
Sezon | Klub | Kraj | Rozgrywki | Mecze | Bramki | Rozgrywki Europy | Mecze | Bramki |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
2005/2006 | OGC Nice | Francja | Ligue 1 | 5 | 0 | - | - | - |
2006/2007 | 37 | 0 | - | - | - | |||
2007/2008 | 30 | 0 | - | - | - | |||
2008/2009 | Olympique Lyon | 35 | 0 | Liga Mistrzów UEFA | 8 | 0 | ||
2009/2010 | 36 | 0 | 14 | 0 | ||||
2010/2011 | 37 | 0 | 8 | 0 | ||||
2011/2012 | 36 | 0 | 10 | 0 | ||||
2012/2013 | 2 | 0 | Liga Europy UEFA | 0 | 0 | |||
2012/2013 | Tottenham Hotspur | Anglia | Premier League | 27 | 0 | 5 | 0 | |
2013/2014 | 37 | 0 | 6 | 0 | ||||
2014/2015 | 35 | 0 | 8 | 0 | ||||
2015/2016 | 37 | 0 | 9 | 0 | ||||
2016/2017 | 34 | 0 | Liga Mistrzów UEFA Liga Europy UEFA | 6 2 | 0 0 | |||
2017/2018 | 36 | 0 | Liga Mistrzów UEFA | 7 | 0 | |||
2018/2019 | 33 | 0 | Liga Mistrzów UEFA | 11 | 0 | |||
2019/2020 | 12 | 0 | Liga Mistrzów UEFA | 4 | 0 |
Stan na: 17 kwietnia 2020
Sukcesy
[edytuj | edytuj kod]Olympique Lyon
[edytuj | edytuj kod]- Puchar Francji: 2011/2012
- Superpuchar Francji: 2012
Francja U-19
[edytuj | edytuj kod]Francja
[edytuj | edytuj kod]- Mistrzostwo świata: 2018
- Wicemistrzostwo świata: 2022
- Wicemistrzostwo Europy: 2016
- Liga Narodów UEFA: 2020/2021
Wyróżnienia
[edytuj | edytuj kod]- Bramkarz Roku Ligue 1: 2008/2009, 2009/2010, 2011/2012
- Drużyna Roku Ligue 1: 2008/2009, 2009/2010, 2011/2012
- UNFP najlepszy gracz miesiąca: kwiecień 2008[19] wrzesień 2009[20]
Rekordy
[edytuj | edytuj kod]- Najwięcej występów w historii reprezentacji Francji: 145 meczów[a]
- Bramkarz z największą liczbą występów w historii finałów Mistrzostw świata: 20 meczów[b][21]
Odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Chevalier Legii Honorowej – nadanie 2018[22], wręczenie 2019[23][24]
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Pobity rekord Liliana Thurama – 142 mecze.
- ↑ Pobity rekord Manuela Neuera – 19 meczów.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Hugo Lloris. premierleague.com. [dostęp 2017-08-10]. (ang.).
- ↑ Hugo Lloris. Les Échos, 2012-06-22. [dostęp 2015-04-02].
- ↑ a b Champions League 2009–10, Group E. ESPN, 2009-09-11. [dostęp 2010-05-03].
- ↑ Hugo Lloris: un dernier rempart. Philippe Bilger, 2 kwietnia 2010. [dostęp 2010-05-03].
- ↑ Gautier Lloris sur les traces de son frère. Le Parisien, 2011-03-08. [dostęp 2012-10-31].
- ↑ Lloris the key for Lyon's hopes. ESPN, 2010-04-20. [dostęp 2010-05-03].
- ↑ EA-Sport signe Hugo LLoris pour FiFa 11. Info Utiles, 10 sierpnia 2010. [dostęp 2010-08-10].
- ↑ Carnet rose. Olympique Lyonnais, 2010-09-23. [dostęp 2010-09-23].
- ↑ Lloris wróci najwcześniej w październiku. [dostęp 2008-05-06]. (pol.).
- ↑ Hugo Lloris za Coupet?. [dostęp 2008-05-06]. (pol.).
- ↑ Kto za Coupeta?. [dostęp 2008-05-06]. (pol.).
- ↑ Spurs land Lloris. Sky Sports, 2012-08-31. [dostęp 2012-08-31]. (ang.).
- ↑ Hugo Lloris appointed Tottenham Hotspur captain. Irish Times.
- ↑ Hugo and our 250 club. Tottenham Hotspur, 2018-04-19. [dostęp 2018-04-20].
- ↑ Trezeguet, Reveillere i Lloris w kadrze Francji. [dostęp 2008-05-06]. (pol.).
- ↑ Lloris kapitanem reprezentacji Francji. [dostęp 2016-06-01]. (pol.).
- ↑ C'est magnifique! Lloris earns 100th France cap. Goal.com, 21 czerwca 2018. [dostęp 2018-07-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (21 czerwca 2018)].
- ↑ France seal second World Cup triumph with 4-2 win over brave Croatia. The Guardian. [dostęp 2018-07-16]. (ang.).
- ↑ Trophée du mois d'avril 2008: Hugo Lloris. National Union of Professional Footballers, 16 kwietnia 2010. [dostęp 2013-02-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (9 października 2009)]. (fr.).
- ↑ Lloris l'assurance tous risques..... National Union of Professional Footballers, 2010-04-16. [dostęp 2013-02-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-27)]. (fr.).
- ↑ Francuz wyrównał niesamowity rekord Neuera. Ta liczba robi wrażenie. przegladsportowy.onet.pl, 2022-12-14. [dostęp 2022-12-15]. (pol.).
- ↑ Décret du 31 décembre 2018 portant promotion et nomination data. legifrance.gouv.fr, 1 stycznia 2019. [dostęp 2019-06-07]. (fr.).
- ↑ Antoine Griezmann et les Bleus décorés de la Légion d’honneur. lejsl.com, 4 czerwca 2019. [dostęp 2019-06-06]. (fr.).
- ↑ Twitter. Informacja na oficjalnym koncie "Equipe de France". twitter.com, 2019-06-04. [dostęp 2019-06-06]. (fr.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Hugo Lloris w bazie National Football Teams (ang.)
- Hugo Lloris w bazie Soccerbase (ang.)
- Profil na LFP. lfp.fr. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-11-17)]. (fr.).