Język bambara – Wikipedia, wolna encyklopedia

Bamanankan

Obszar	Mali, Burkina Faso, Wybrzeże Kości Słoniowej, Gwinea, Senegal, Gambia
Liczba mówiących	2,7 mln[1]
Klasyfikacja genetyczna
Języki nigero-kongijskie Języki mande Język bambara
Status oficjalny
Ethnologue	4 edukacyjny↗
Kody języka
ISO 639-1	bm
ISO 639-2	bam
ISO 639-3	bam
IETF	bm
Glottolog	bamb1269
Ethnologue	bam
GOST 7.75–97	бам 080
WALS	bam
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata Wikipedia w języku bambara Słownik języka bambara w Wikisłowniku
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Język bambara (bamanankan) – język nigero-kongijski z grupy mande, używany głównie na terytorium Republiki Mali. Liczba mówiących wynosi około 2,7 miliona, dalsze cztery miliony używają języka bambara jako języka wehikularnego.

Typowy szyk zdania dla języka bambara to SOV. Jest językiem tonalnym z zaledwie dwoma tonami: niskim/środkowym i wysokim. Najbliżej spokrewnionymi językami są diula i malinke, tworzące z językiem bambara kontinuum językowe. Maurice Delafosse sklasyfikował je jako jeden język, który nazwał mandingo.

W latach sześćdziesiątych XX wieku do zapisu bambara przystosowano alfabet łaciński z dodatkowymi znakami è oraz ò. Obecnie w to miejsce używane są litery ɛ i ɔ, a także ɲ zamiast ny oraz ŋ zamiast ng oraz nk.

Ma własny alfabet zwany N’Ko (ߒߞߏ), utworzony na podstawie pisma arabskiego.

• Gérard Dumestre: Grammaire fondamentale du bambara. Karthala, s. 0–424. ISBN 2-8111-3734-3. (fr.).
• George L. Campbell: Compendium of the World's Languages, Volume 1. Londyn, Nowy Jork: Routlege, s. 159–161. ISBN 0-415-06978-5. (fr.).

• Apprenons le bambara / An ka bamanankan kalan